Kościół św. Jadwigi w Szonowie

Kościół św. Jadwigi w Szonowie
	1178/66 z 01.03.1966
	kościół parafialny
	; Kościół św. Jadwigi
Państwo	Polska
Województwo	opolskie
Miejscowość	Szonów
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Jadwigi w Szonowie
Wezwanie	św. Jadwigi
Historia
Data zakończenia budowy	1580
Data zniszczenia	1845
Data odbudowy	1850
Dane świątyni
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
	Położenie na mapie gminy Głogówek Kościół św. Jadwigi w Szonowie
	Położenie na mapie Polski Kościół św. Jadwigi w Szonowie
	Położenie na mapie województwa opolskiego Kościół św. Jadwigi w Szonowie
	Położenie na mapie powiatu prudnickiego Kościół św. Jadwigi w Szonowie
	50°18′15″N 17°50′22″E
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół św. Jadwigi w Szonowie – rzymskokatolicki kościół parafialny w Szonowie, należący do parafii św. Jadwigi w Szonowie, w dekanacie Głogówek, diecezji opolskiej^[2].

Szybkie fakty Państwo, Województwo ...

Zamknij

Pierwszy kościół w Szonowie, wspomniany w dokumencie z XII wieku, został ufundowany przez śląskiego możnowładcę Piotra Włostowica. W 1335 o kościele św. Jadwigi pisał nuncjusz apostolski^[3]. Posługę duszpasterską pełniła kolegiata w Głogówku. W 1580 prepozyt kolegiaty postanowił zbudować wieżę obecnego kościoła i przebudować go^[4].

Kościół spłonął w 1845 podczas burzy. Jego odbudowa trwała do 1850. Zniszczone dzwony odlano na nowo, dobudowano kaplicę św. Jana Chrzciciela, zakupiono ośmiogłosowe organy. Mieszkaniec Szonowa, Marks, ufundował zegar na wieżę kościoła, wybijający kwadranse i pełne godziny^[4].

W 1943 z wieży kościoła zabrano dwa największe dzwony na cele wojenne. 25 grudnia 1944 wieżę uszkodził pocisk artyleryjski. Zbombardowano probostwo, pobliski budynek mieszkalny i piekarnię. Ludzie obecni na nabożeństwie w kościele nie ucierpieli, zginęła zakonnica będąca w tym czasie na probostwie. Po zakończeniu II wojny światowej w kościele odprawiono ostatnią wspólną mszę dla zamieszkałej w Szonowie ludności niemieckiej i polskiej przed wysiedleniem Niemców na zachód. Po wyjściu wiernych z kościoła runęła uszkodzona wieża. Zniszczone zostały organy i chór^[4].

W następnych latach nabożeństwa odbywały się w kaplicy sióstr elżbietanek. Wieża została odbudowana, prowizorycznie zwieńczona blachą z prostowanych beczek ocynowanych. Odbudowano też sklepienie i dach kościoła. W 1980, z okazji 400-lecia istnienia kościoła, przeprowadzono jego gruntowny remont. Uzupełniono dachówkę, wykuto ściany pod izolację, wzmocniono fundamenty, przebudowano prezbiterium. Dokonano konserwacji i odnowienia wszystkich ołtarzy. W 2000 powstało nowe zwieńczenie wieży kościoła, doprowadzając ją do wyglądu sprzed II wojny światowej^[4].