Kot japoński bobtail
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kot japoński bobtail – rasa kotów krótkoogonowych[1] (z jęz. angielskiego bobtail znaczy krótko obcięty ogon). Krótki ogon jest efektem mutacji genetycznej spowodowanej uzewnętrznieniem alleli recesywnych[2][3]. Japońskie bobtaile są rasą występującą od stuleci w Japonii, gdzie uważa się, że przynoszą szczęście domowi i domownikom, zwłaszcza trójkolorowe, nazwane mi-ke (co oznacza trzy kolory). Japońskie bobtaile zwróciły na siebie uwagę miłośników kotów nie tak dawno. Przyczynili się do tego przebywający w Japonii amerykańscy sędziowie, których zafascynowały te koty. Japońskie bobtaile zostały uznane przez CFA (Cat Fanciers' Association) za nową rasę kotów w 1971 roku. Po pięciu latach przemyślanej hodowli utrwalono wygląd japońskich bobtaili. W Stanach Zjednoczonych zdobyły one pełny status wystawowy.
Kot japoński bobtail | |||
Kod EMS |
JBT | ||
---|---|---|---|
Kategoria |
III | ||
Nazwa angielska |
Japanese Bobtail | ||
Standardy rasy (według organizacji felinologicznych) | |||
CFA | |||
FIFe | |||
TICA | |||
AACE | |||
Punktacja za standard rasy (według FIFe) | |||
Głowa |
20 | ||
Korpus |
30 | ||
Ogon |
20 | ||
Futro kolor |
15 | ||
Futro jakość |
10 | ||
Kondycja |
5 | ||
Uznane odmiany barwne | |||
Kod EMS |
JBT | ||
|
Rasa nie jest powiązana z amerykańskim bobtailem, pomimo podobnej nazwy i wyglądu fizycznego[4].