Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konklawe 1 maja – 24 lipca 1314 / 26 czerwca – 7 sierpnia 1316 – konklawe, które wybrało Jana XXII na następcę Klemensa V. Okazało się drugą pod względem długości papieską elekcją w historii (najdłuższa była Papieska elekcja 1268–1271). Było ono wyjątkowe także dlatego, że przez większą część ponad dwuletniej sediswakancji jego obrady były zawieszone.
Daty i miejsce | |
1 maja – 24 lipca 1314 26 czerwca – 7 sierpnia 1316 | |
Carpentras, Lyon | |
Główne postacie | |
Dziekan | |
---|---|
Kamerling | |
Protoprezbiter |
Nicolas de Fréauville |
Protodiakon | |
Wybory | |
Liczba elektorów • uczestnicy • nieobecni |
|
Wybrany papież | |
Jacques Duèse Przybrane imię: Jan XXII |
Klemens V, pierwszy papież okresu „niewoli awiniońskiej”, zmarł 20 kwietnia 1314 w Roquemaure w diecezji Carpentras w południowej Francji, nigdy nie odwiedziwszy jako papież Rzymu ani Włoch. Głównymi wydarzeniami jego pontyfikatu były Sobór w Vienne oraz proces i kasata zakonu templariuszy. Drogą znaczących ustępstw zdołał załagodzić konflikt między Stolicą Apostolską a królem Francji Filipem IV Pięknym, sięgający jeszcze pontyfikatu Bonifacego VIII (1294-1303). Zakończył także konflikt z rodem Colonna, przywracając godność kardynalską Pietro Colonnie i Giacomo Colonnie. Będąc uległym wobec króla Francji, mianował kardynałami niemal wyłącznie Francuzów (jedynym wyjątkiem był Anglik Thomas of Jorz). Cechował go przy tym nepotyzm na skalę dotychczas niespotykaną – aż siedmiu swoich krewnych mianował kardynałami, w tym czterech na konsystorzu 15 grudnia 1305, więcej niż którykolwiek z jego poprzedników w ciągu całego pontyfikatu.
Mimo okazywanej królowi Francji uległości, Klemens V odmówił potępienia Bonifacego VIII, czego król się domagał. Kanonizował papieża Celestyna V, poprzednika Bonifacego VIII, którego ten (jeszcze jako kardynał) skłonił do abdykacji, a następnie (już jako papież) uwięził, wbrew życzeniom Filipa IV nie ogłosił go jednak męczennikiem.
W konklawe wzięło udział 23 spośród 24 kardynałów[1][2][3]:
Szesnastu elektorów mianował Klemens V, dwóch Bonifacy VIII, dwóch Mikołaj IV, po jednym Mikołaj III, Celestyn V i Benedykt XI. Szesnastu było Francuzami, a siedmiu Włochami.
Jeden włoski kardynał mianowany przez Bonifacego VIII[1].
W trakcie obrad Soboru w Vienne w 1311 Klemens V ogłosił konstytucję Ne Romani, która doprecyzowywała pewne reguły dotyczące konklawe. Miało się ono odbywać w tej diecezji, w której zmarł poprzedni papież. Władza kardynałów w trakcie sediswakancji została znacząco ograniczona, z wyjątkiem kardynała kamerlinga oraz penitencjariusza większego. Ponadto stanowiła ona, że w celu uniknięcia groźby schizmy, kardynałowie na których ciążą kary kościelne winni być dopuszczeni do udziału w konklawe. Odnosiło się to do przypadku kardynałów Pietro i Giacomo Colonnów, którzy zostali wykluczeni z dwóch poprzednich konklawe z powodu ekskomuniki nałożonej na nich przez Bonifacego VIII.
Święte Kolegium było podzielone na trzy partie[4][1]:
Kardynałowie zebrali się na konklawe 1 maja 1314 roku w Carpentras. Przez blisko trzy miesiące trwały zacięte spory o to, czy nowy papież powinien wracać do Rzymu (za czym optowali Włosi), czy też pozostać przez jakiś czas we Francji (czego pragnęli Francuzi z obydwu stronnictw). Szczególnie ostro ścierali się Gaskończycy i Włosi. W lipcu do Carpentras przybyli dwaj bratankowie Klemensa V: wicehrabia Lomagne Bertrand de Got i Rajmund Wilhelm de Budos. Celem ich wizyty było rzekomo zabranie ciała zmarłego papieża, w rzeczywistości jednak chcieli oni wymusić wybór sprzyjającego im kandydata. Groźby kierowane przez nich i gaskońskich kardynałów wobec Włochów doprowadziły do całkowitego fiaska konklawe. W Carpentras wybuchły walki pomiędzy wojskami wicehrabiego Lomagne a zbrojnymi strażami włoskich kardynałów. Kiedy w budynku obrad wybuchł pożar, zgromadzenie wyborcze uległo całkowitemu rozproszeniu. 24 lipca 1314 włoscy kardynałowie pospiesznie opuścili Carpentras, tracąc przy tym znaczną część swoich pieniędzy i klejnotów na rzecz krewnych zmarłego papieża. 10 września 1314 Włosi zebrali się w Valence i wydali manifest obwiniający Gaskończyków za fiasko elekcji i wzywający do przeniesienia konklawe do Rzymu. Krótko potem, 29 listopada 1314, zmarł król Francji Filip IV Piękny[2][4][1].
Nowy król Francji Ludwik X Kłótliwy po swojej koronacji powierzył swemu bratu Filipowi de Poitiers ponowne zebranie kardynałów i doprowadzenie do wyboru nowego papieża. Filipowi nie udało się jednak to zadanie przez cały rok 1315, zbyt silne były bowiem antagonizmy w Kolegium Kardynalskim. Dopiero kiedy Filip sam wstąpił na tron królewski w 1316 (jako Filip V) za pomocą drastycznych środków zdołał zebrać wszystkich kardynałów (oprócz Fieschiego) i zamknął ich w klasztorze dominikańskim w Lyonie. Tam 26 czerwca 1316 roku wznowiono obrady konklawe. Burzliwe dyskusje trwały jeszcze przez 40 dni. Włosi popierali kandydatury Guillaume’a de Mandagot i Arnauda d’Aux, Gaskończycy głosowali na Arnauda Pellegrue, a Francuzi na biskupa Tusculum Berengara Fredola. Żaden z tych kandydatów nie mógł jednak uzyskać większości. Wobec braku możliwości porozumienia zaczęła zwyciężać opcja pontyfikatu „przejściowego”. Zwrócono uwagę na starego, 72-letniego kardynała d’Euse. Jako przedstawiciel partii „galijskiej” nie należał do żadnego ze skrajnych stronnictw, a jego podeszły wiek i słabe zdrowie zdawały się gwarantować, że będzie panował bardzo krótko. Wszystko to czyniło go idealnym kandydatem kompromisowym. O jego zwycięstwie zadecydowała postawa partii włoskiej[4][2][1].
7 sierpnia 1316, po ponad dwuletniej sediswakancji, kardynał Jacques d’Euse, biskup Porto e Santa Rufina, został wybrany na papieża i przyjął imię Jan XXII. Niepełna miesiąc później, 5 września 1316 został uroczyście koronowany w klasztorze dominikanów w Lyonie przez kardynała Napoleone Orsini Frangipani. Mimo podeszłego wieku i słabego zdrowia jego pontyfikat okazał się najdłuższy w XIV stuleciu i przyczynił się do stabilizacji papiestwa w Awinionie[3][2][4][1].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.