Komunikacja bliskiego zasięgu
radiowy standard komunikacji pozwalający na wymianę danych na odległość do 20 centymetrów / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Komunikacja bliskiego zasięgu, NFC (od ang. near-field communication) – krótkozasięgowy, wysokoczęstotliwościowy, radiowy standard komunikacji pozwalający na bezprzewodową wymianę danych na odległość do 20 centymetrów.
Technologia ta jest prostym rozszerzeniem ISO/IEC 14443 (karta zbliżeniowa), która łączy interfejs kart inteligentnych i czytnik w jednym urządzeniu. Urządzenia NFC mogą komunikować się zarówno z istniejącymi urządzeniami w standardzie ISO/IEC 14443 (karty i czytniki), jak również z innymi urządzeniami NFC, a tym samym są zgodne z istniejącą i będącą już w użyciu infrastrukturą publicznego transportu i płatności, jak MIFARE. NFC jest przede wszystkim nakierowane na wykorzystanie w telefonach komórkowych[1].