![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/aa/Encapsulating_Assembly_ChemEurJ_1996_v2_p989.jpg/640px-Encapsulating_Assembly_ChemEurJ_1996_v2_p989.jpg&w=640&q=50)
Kompleksy typu gość-gospodarz
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kompleksy typu gość–gospodarz[1] – obszar chemii supramolekularnej zajmujący się kompleksami złożonymi z dwóch lub więcej indywiduów chemicznych (cząsteczek obojętnych lub jonów), które oddziałują za sobą w sposób niekowalencyjny[2]. Chemia gość–gospodarz leży u podstaw rozpoznania molekularnego, które jest kluczowe dla wielu procesów zachodzących w układach biologicznych, np. wiązanie się ligandów do białek. Główne rodzaje oddziaływań niekowalencyjnych to oddziaływania elektrostatyczne, wiązania wodorowe, oddziaływania van der Waalsa oraz oddziaływania hydrofobowe[3].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/aa/Encapsulating_Assembly_ChemEurJ_1996_v2_p989.jpg/640px-Encapsulating_Assembly_ChemEurJ_1996_v2_p989.jpg)
Cząsteczka tzw. „gospodarza” wiąże jon lub cząsteczkę tzw. „gościa” tworząc kompleks. „Gospodarz” i „gość” oddziałują ze sobą w sposób niekowalencyjny, najczęściej przy pomocy wiązań wodorowych. Oddziaływanie to może być wysoce selektywne i jest wtedy nazywane rozpoznaniem molekularnym. Równanie reakcji powstania (i rozpadu) takiego kompleksu można zapisać w następujący sposób[4]:
- H + G ⇄ HG
gdzie H to „gospodarz” (ang. host), G to „gość” (ang. guest), HG to kompleks „gospodarz–gość”.
Zwykle większe indywiduum określa się mianem „gospodarza”, a mniejsze „gościa”.