![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/44/%25E0%25B8%2584%25E0%25B8%25A7%25E0%25B8%2587_%25E0%25B8%25AD%25E0%25B8%25A0%25E0%25B8%25B1%25E0%25B8%25A2%25E0%25B8%25A7%25E0%25B8%2587%25E0%25B8%25A8%25E0%25B9%258C.jpg/640px-%25E0%25B8%2584%25E0%25B8%25A7%25E0%25B8%2587_%25E0%25B8%25AD%25E0%25B8%25A0%25E0%25B8%25B1%25E0%25B8%25A2%25E0%25B8%25A7%25E0%25B8%2587%25E0%25B8%25A8%25E0%25B9%258C.jpg&w=640&q=50)
Khuang Aphaiwong
premier Tajlandii / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kuang Aphaiwong (taj. ควง อภัยวงศ์, ur. 17 maja 1902 w Bătdâmbângu, zm. 15 marca 1968 w Bangkoku) – tajski polityk, trzykrotny premier Tajlandii (1944-1945, 1946 i 1947-1948).
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
premier Tajlandii | |
Okres |
od 1 sierpnia 1944 |
Poprzednik | |
Następca |
Thawi Bunyaket |
premier Tajlandii | |
Okres |
od 31 stycznia 1946 |
Poprzednik |
Seni Pramoj |
Następca | |
premier Tajlandii | |
Okres |
od 10 listopada 1947 |
Poprzednik |
Thawan Thamrongnawasawat |
Następca | |
![]() |
Pochodził z wpływowej khmerskiej rodziny. Kształcił się w Paryżu, po powrocie do Tajlandii przyłączył się do Pridi'ego Banomyonga i innych byłych studentów w przeprowadzonym przez nich bezkrwawym zamachu stanu z 1932, w którym obalono monarchię absolutną i ustanowiono konstytucyjny rząd. Podczas II wojny światowej, 1941-1944 pełnił urząd ministra handlu i komunikacji w rządzie Plaeka Pibulsongkrama i był jednym z niewielu ministrów w tym rządzie, którzy nie byli projapońscy. W sierpniu 1944 na rok objął urząd premiera, ustąpił ze stanowiska sprzeciwiając się dominacji Pridi'ego, później przewodził konserwatywną frakcją prokrólewską, zakładając Partię Demokratyczną - pierwsze duże ugrupowanie opozycyjne w nowym zgromadzeniu parlamentarnym Tajlandii. W 1946 i ponownie na przełomie 1947-1948 pełnił urząd premiera, jednak w 1948 został ostatecznie obalony przez Phibunsongkhrama. Pozostał popularną postacią w tajskiej polityce, mimo że do końca życia pozostawał zdecydowanym przeciwnikiem reżimu wojskowego, który sprawował rządy po obaleniu jego rządu.