Loading AI tools
amerykański przedsiębiorca, założyciel sieci hoteli Holiday Inn Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Charles Kemmons Wilson (ur. 5 stycznia 1913 w Osceoli, zm. 12 lutego 2003 w Memphis) – amerykański przedsiębiorca, założyciel sieci hoteli Holiday Inn.
Imię i nazwisko urodzenia |
Charles Kemmons Wilson |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
5 stycznia 1913 |
Data i miejsce śmierci |
12 lutego 2003 |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie |
przedsiębiorca |
Narodowość |
amerykańska |
Rodzice |
Kemmons Wilson |
Małżeństwo |
Dorothy Lee Wilson |
Dzieci |
Spence, Bob, Kemmons, Betty, Carole |
Jest nazywany ojcem współczesnego hotelarstwa[1][2]. W 1969[3] został uznany przez „The Sunday Times” jedną z tysiąca osób, które wpłynęły na XX wiek[1].
Urodził się 5 stycznia 1913 w Osceoli jako jedyny syn Kemmonsa i Ruby[4], z d. Hall[5]. Jego ojciec był agentem ubezpieczeniowym, który zmarł, gdy Kemmons jr miał dziewięć miesięcy[4]. Po śmierci ojca matka przeprowadziła się do Memphis[4].
W wieku pięciu lat wystąpił w reklamie firmy Sunbeam Bread[6]. Od szóstego roku życia zajmował się dostarczaniem „The Saturday Evening Post” do domów subskrybentów tej gazety[4].
W wieku czternastu lat w trakcie pracy został potrącony przez samochód[4]. Po roku udało mu się odzyskać władzę w nogach[4].
Gdy w czasie wielkiego kryzysu jego matka straciła pracę, porzucił naukę w Memphis Central High School i zajął się dostarczaniem gazet oraz sprzedawaniem napojów chłodzących[4]. W 1930 za pożyczone od kolegi 50 dolarów kupił maszynę do robienia popcornu i zaczął go sprzedawać w kinie w Memphis[4]. Po pewnym czasie kierownik kina zorientował się, że zyski Wilsona ze sprzedaży popcornu są wyższe niż jego. Zerwał więc z nim umowę i odkupił maszynę[7]. Uzyskane w ten sposób pieniądze Wilson przeznaczył na zakup automatów do gry w pinball[7].
Posiadane w 1933 pieniądze pozwoliły mu na rozpoczęcie budowy domu dla siebie i swojej matki, a następnie, dając nieruchomość w zastaw, otrzymał 3000 dolarów kredytu, który przeznaczył na kupno dodatkowych automatów do gry w pinball, a także szaf grających oraz dozowników papierosów[7]. Niedługo potem wykupił franczyzę na sprzedaż szaf grających Wurlitzera[4]. Później wybudował i prowadził siedem kin w Memphis[7]. Po rozpoczęciu drugiej wojny światowej zainwestował w obligacje wojenne. W latach 1942–1945 służył jako pilot w Air Transport Command[5]. W 1943 wybudował dziewięć domów typu bliźniak, które wynajmował żołnierzom[7]. Po wojnie podpisał umowę dystrybutorską z Orange Crush, jednakże ten biznes przynosił straty. W 1946 założył Kemmons Wilson Inc., a w 1948 Kemmons Realty Company[7]. W 1950 stał się milionerem[4].
W sierpniu 1951 roku, za namową żony, wyjechał wraz z rodziną w podróż wakacyjną do Waszyngtonu. W czasie jej trwania odkrył, że pokoje hotelowe są niekomfortowe i zbyt drogie w stosunku do ich jakości[7], co prowadziło do konieczności wyboru między drogimi hotelami a pensjonatami turystycznymi prowadzonymi przez członków jednej rodziny[4]. Ponadto za każde dziecko Wilson musiał płacić osobno, przez co za pokój kosztujący 6 dolarów musiał zapłacić 16 dolarów[4][7].
Po powrocie z wakacji zaczął realizować pomysł założenia własnej sieci hoteli i zlecił opracowanie hotelu architektowi Eddiemu Bluesteinowi, który będąc pod wrażeniem niedawno obejrzanego filmu pt. „Holiday Inn” zaproponował dla budynku tę właśnie nazwę[8]. Pierwszy hostel otwarto 1 sierpnia 1952 roku przy Summer Avenue w Memphis[4][8]. Pokoje w nim były wygodne i klimatyzowane, a dzieci będące w pokoju wraz z rodzicami nie płaciły za zakwaterowanie[4][9]. Ponadto na terenie hotelu udostępniona została restauracja, basen[4] oraz parking[9], a także wprowadzono możliwość przebywania z psami[8][9].
W 1953 roku nawiązał współpracę z Wallace’em E. Johnsonem w celu rozbudowy sieci[5], którą rozpoczął od rejestracji nazwy Holiday Inn[8] – była to pierwsza marka zabezpieczona prawnie w USA[8]. Niedługo potem Wilson sprzedał licencję[8]. W 1958 roku w Dyersburgu otwarto pięćdziesiąty Holiday Inn[10], rok później w Tallahassee setny[10], w 1964 roku w Johnstown pięćsetny, a jeszcze w tym samym roku w San Antonio tysięczny[10]. W październiku 1960 roku w Montrealu oddano do użytku pierwszy Holiday Inn poza Stanami Zjednoczonymi[8], a 25 marca 1962 w holenderskiej Lejdzie powstał pierwszy hotel tej marki w Europie[8]. W 1971 w Leicester powstał pierwszy Holiday Inn w Wielkiej Brytanii[11]. W lipcu 1973 w Kioto otwarto pierwszy azjatycki, a 2 maja 1974 w Caracas pierwszy południowoamerykański Holiday Inn[8]. Rok później na całym świecie znajdowało się łącznie 1700 hoteli tej sieci[12]. W 1976 w Krakowie otwarto pierwszy hotel Holiday Inn w Polsce[13][14]. W 1979 Wilson doznał zawału serca, po którym przeszedł na emeryturę[7][15][16]. Wówczas sieć Holiday Inn liczyła już 1759 hoteli[8]. W 1984 założył kolejną sieć hoteli[15], nazwaną Wilson World[17].
W 1965 w hotelach sieci Holiday Inn wprowadzono pierwszy na świecie elektroniczny system rezerwacji[18].
12 czerwca 1972 znalazł się na okładce „Time”[19]. W 1996 wydał autobiografię, w której opisał historię powstania sieci Holiday Inn[20].
Zmarł 12 lutego 2003 w Memphis[2][6][11][15][16][17][21][22][23]. Został pochowany 15 lutego 2003[16] na Forest Hill Cemetery Midtown w tym samym mieście[24][25].
W 1941 poślubił Dorothy Lee, z którą miał pięcioro dzieci[21]: synów Spence'a, Boba i Kemmonsa oraz córki Betty i Carole[6][16].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.