Karabinek De Lisle

Karabinek De Lisle (ang. De Lisle carbine, De Lisle Commando carbine) – brytyjski karabinek powtarzalny na amunicję pistoletową z integralnym tłumikiem dźwięku zaprojektowany w okresie II wojny światowej do użycia przez siły specjalne.

Karabin De Lisle

Państwo	Wielka Brytania
Producent	Ford Dagenham (17 prototypów) Sterling Armaments Company
Rodzaj	karabin
Historia
Produkcja	1943–1945
Wyprodukowano	129
Dane techniczne
Kaliber	.45
Nabój	.45 ACP
Magazynek	pudełkowy, 7 lub 11-nabojowy
Wymiary
Długość	895 mm
Długość lufy	184 mm
Masa
karabinu właściwego	3,74 kg
Inne
Prędkość pocz. pocisku	około 253 m/s
Zasięg maks.	365 m
Zasięg skuteczny	250 m

Karabin został zaprojektowany przez Williama De Lisle’a, w oparciu o jego wcześniejszy projekt wyciszonego karabinka, kaliber .22. Bazował na karabinie Lee-Enfield, który został przystosowany do używania naboju pistoletowego .45 ACP, lufa z karabinu Lee-Enfield została zastąpiona zmodyfikowaną lufą pistoletu maszynowego Thompson, karabinek używał magazynka o pojemności 7 naboi, będącego modyfikacją pistoletowego magazynka Colt M1911. Stosowane były również jednorzędowe magazynki na 11 naboi. Karabinek zachował czterotaktowy zamek ślizgowo-obrotowy. Zastosowano w nim drewnianą kolbę stałą przechodzącą w łoże, z szyjką kolby wyprofilowaną w chwyt pistoletowy. Skonstruowana została również odmiana przeznaczona dla oddziałów powietrznodesantowych, posiadająca drewniany chwyt pistoletowy i składaną na bok broni kolbę metalową

Najważniejszą i unikatową cechą karabinu De Lisle’a był duży tłumik dźwięku, który stanowił integralną część karabinu. Tłumik był tak skuteczny, że dźwięk wydawany przy przeładowaniu naboju po strzale był głośniejszy od samego strzału. Tłumik dźwięku o średnicy 2 cali (5 cm) pokrywał całą powierzchnię lufy, wystając nawet przed nią (tłumik stanowił połowę długości karabinu). Tak duża pojemność tłumika pozwalała na bardzo skuteczne wyciszenie rozprężających się w momencie oddania strzału gazów, co w połączeniu z poddźwiękowym pociskiem .45 dawało znakomite rezultaty w wyciszaniu.

Z początkowo zamówionych 500, ostatecznie wyprodukowano tylko ok. 130 sztuk tej broni, albowiem po lądowaniu w Normandii zmniejszyło się zapotrzebowanie na broń używaną przez brytyjskie siły specjalne w czasie nocnych rajdów na wybrzeże francuskie. Po II wojnie światowej był też wykorzystywany w czasie walk na Malajach (1948-1960).

Bibliografia

• Chris Bishop: The Encyclopedia of Weapons of World War. London: Barnes & Noble Books, 1998, s. 220-221. ISBN 0-7607-1022-8.

Linki zewnętrzne

• Dokładny opis i przekroje (ang.)
• Opis po polsku i zdjęcia współczesnej reprodukcji. eioba.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-11-17)].