Karabin maszynowy Typ 3
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Karabin maszynowy Typ 3 (Taishō 3-Shiki) (jap. 三年式重機関銃 san-nen-shiki jū-kikanjū) – japoński ciężki karabin maszynowy wprowadzony do uzbrojenia w 1914 roku (3 rok okresu Taishō).
Ten artykuł od 2011-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Taishō 3-Shiki Musée de l'Armée w Paryżu. | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Projektant | |||
Rodzaj | |||
Historia | |||
Produkcja | |||
Dane techniczne | |||
Kaliber |
6,5 mm | ||
Nabój | |||
Taśma nabojowa |
sztywna, 30 nab. | ||
Wymiary | |||
Długość |
1198 mm | ||
Długość lufy |
737 mm | ||
Masa | |||
broni |
55 kg (na podstawie) | ||
karabinu właściwego |
29 kg | ||
Inne | |||
Prędkość pocz. pocisku |
740 m/s | ||
Szybkostrzelność teoretyczna |
450 strz./min | ||
Szybkostrzelność praktyczna |
200 strz./min | ||
Zasięg maks. |
4000 m | ||
|
W czasie wojny japońsko-rosyjskiej po raz pierwszy starły się nowoczesne armie wyposażone w karabiny maszynowe. Japończycy używali zakupionych we Francji ciężkich karabinów maszynowych Hotchkiss 1900. Doświadczenia wojenne wykazały, że pomimo pewnych wad (zacięcia, przegrzewanie się lufy) jest to broń łatwa w obsłudze, niewymagająca w odróżnieniu od Maxima profesjonalnej obsługi.
W wyniku tych doświadczeń, Japończycy postanowili uruchomić produkcję cekaemu Hotchkiss. Po zakupieniu licencji karabin maszynowy dostosowano do zasilania japońską amunicją 6,5 × 50 mm SR. Zwiększono liczbę żeber na lufie (przyspieszały chłodzenie). Wprowadzono także drobne modyfikacje wyrzutnika. Produkcję nowej broni rozpoczęto w 1914 roku. W następnych latach Typ 3 był jedynym typem ciężkiego karabinu maszynowego japońskiej armii.
Produkcję karabinu Typ 3 zakończono w 1932 roku, ale używany był do końca II wojny światowej.