Karabin maszynowy MG 17
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
MG 17 – lotniczy karabin maszynowy kalibru 7,92 mm opracowany i produkowany przez zakłady Rheinmetall-Borsig dla potrzeb samolotów Luftwaffe jako stałe uzbrojenie samolotu. W czasie II wojny światowej używany był między innymi jako uzbrojenie samolotów Messerschmitt Bf 109, Messerschmitt Bf 110, Focke-Wulf Fw 190, Junkers Ju 87, Junkers Ju 88.
Państwo | |||
---|---|---|---|
Producent | |||
Rodzaj | |||
Dane techniczne | |||
Kaliber |
7,92 mm | ||
Nabój | |||
Taśma nabojowa |
ciągła 100 nab., lub rozsypna | ||
Wymiary | |||
Długość |
1078 mm | ||
Masa | |||
karabinu właściwego |
10,2 kg | ||
Inne | |||
Prędkość pocz. pocisku |
800 – 900 m/s | ||
Szybkostrzelność teoretyczna |
1200 strz./min | ||
|
Karabin ten był modyfikacją innego karabinu lotniczego MG 15 w wersji T6-200. Karabin był przeładowywany elektropneumatycznie i posiadał elektrospust. Zasilany był początkowo ze stunabojowej taśmy długości 1680 mm, zastąpionej wkrótce taśmą rozsypną o mniejszej masie. Na osłonie lufy montowano zazwyczaj tłumik płomienia.
Standardowy pocisk przebijał 5 mm płytę pancerną z odległości 100 m, a przy użyciu wzmocnionej amunicji SmK płytę pancerną o grubości 17 mm, ale z mniejszej odległości 50 m.