Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
joyn (pisane małą literą) lub Rich Communication Suite – standard komunikacji mobilnej, będący marketingową nazwą zestawu usług stworzonych w ramach prac organizacji standaryzacyjnej GSMA pod nazwą Rich Communication Suite enhanced (RCS-e).
Standard pozwala na:
Pierwsza wersja standardu RCS (RCS 1.0) opublikowana została w grudniu 2008 roku[1]. Druga (RCS 2.0), rozszerzająca standard o m.in. dostęp szerokopasmowy pojawiła się w czerwcu 2009 roku[2]. Kolejna, trzecia wersja (RCS 3.0) opublikowana została w grudniu 2009 roku[3]. W lutym 2011 roku GSMA opublikowało czwartą (RCS 4.0) wersję standardu[4].
Ponieważ nowe wersje pojawiały się bardzo szybko i dostawcy nie byli w stanie dostarczać produktów, operatorzy nie mogli świadczyć usług w oparciu o RCS.
Grupa pięciu największych operatorów świata (G5: Deutsche Telekom, France Telekom, Telecom Italia, Telefónica i Vodafone) postanowiła uprościć nieco standard, jednocześnie deklarując się, że każdy z członków G5 wdroży usługę w nowej postaci. Owocem tych prac była specyfikacja RCS-e opublikowana w kwietniu 2011 roku (RCS-e 1.1) Z jednej strony upraszczała ona RCS, z drugiej strony dodawała kilka nowości (m.in. w czacie czy w sposobie konfiguracji i zakładania kont /automatycznie/). RCS-e również ewoluował i powstały wersje RCS-e 1.2 (już pod skrzydłami GSMA), RCS-e 1.2.1 i ostatecznie RCS-e 1.2.2 w lipcu 2012 roku[5]. Na podstawie doświadczeń operatów hiszpańskich GSMA opublikowało w sierpniu 2012 dodatkowy dokument (RCS-e Implementation Guidelines), który nie jest oficjalnie częścią standardu, ale raczej wskazówkami implementacyjnymi dla operatorów i dostawców telefonów.
W kwietniu 2012 pojawiła się piąta wersja standardu (RCS 5.0, potem 5.1 i 5.2)[6], która zastąpiła RCS-e.
Nazwa joyn została wybrana przez GSMA i ogłoszona na Mobile World Congress 2012 w Barcelonie[7]. Joyn jest znakiem towarowym GSMA i może być wykorzystywany bez uiszczania opłat, ale jedynie przez podmioty, które przeszły tzw. akredytację (sieci lub klienta). Polega ona na przeprowadzeniu szeregu testów działania pomiędzy testowaną siecią lub klientem a siecią lub klientem mającym już akredytację[8].
Charakterystykami joyn są:
Pierwszym operatorem na świecie oferującym joyn był hiszpański oddział Vodafone[9]. Wkrótce hiszpańska Telefonica (pod nazwą Movistar) udostępniła usługę dla swoich klientów[10]. Kolejną siecią miał być hiszpański Orange, jednak z niewiadomych powodów uruchomienie zostało opóźnione. Druga fala startów joyn to Niemcy i Vodafone[11] i planowany na grudzień 2012 Telekom Deutschland (z grupy Deutsche Telekom)[12]. Usługa joyn jest nowym standardem w komunikacji mobilnej i ma być obecna pośród wielu komunikatorów używanych już na rynku smartfonów[13][14].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.