![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/41/East_Africa-Lake_Abbe.jpg/640px-East_Africa-Lake_Abbe.jpg&w=640&q=50)
Abie Hajk
jezioro na granicy Etiopii i Dżibuti / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Abie Hajk[2][uwaga 1] lub Abi Bad[3][uwaga 2] lub Lac Abé[3][uwaga 3] – jezioro endoreiczne[1] na granicy Etiopii i Dżibuti. Zajmuje powierzchnię średnio ok. 340 km²[1], z czego 110 km² po stronie Dżibuti[4]. Obszar pokryty wodami jeziora stale się jednak pomniejsza w wyniku występujących tam cyklicznych susz i intensywnej melioracji[1]. To z kolei przyczynia się do powstania wokół zbiornika rozległych solnisk, mających miejscami 10 km szerokości i rozmieszczonych głównie u jego południowego i południowo-wschodniego brzegu, a ich łączna powierzchnia wynosi ok. 110 km²[1].
![]() Abie Hajk – zdjęcie satelitarne | |||
Położenie | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Wysokość lustra |
243[1] m n.p.m. | ||
Morfometria | |||
Powierzchnia |
ok. 340 km² | ||
Głębokość • maksymalna |
| ||
Hydrologia | |||
Rzeki zasilające | |||
Rodzaj jeziora |
endoreiczne[1] | ||
![]() | |||
|
Abie Hajk położone jest w basenie endoreicznym, który w okresie pluwialnym plejstocenu, zajmowany był przez dużo większe jezioro. Głębokość maksymalna sięga 36 m. W ostatnich dziesięcioleciach poziom wody obniżył się o kilka metrów[1].
Jezioro leży w północno-wschodniej części Etiopii, ok. 380 km na północny wschód od Addis Abeby[1] oraz w południowo-zachodniej części Dżibuti, ok. 135 km na zachód od stolicy tego państwa[4]. Do zbiornika, w jego północno-zachodniej części, wpływa rzeka Auasz Uenz, która wraz ze swoimi dopływami odwadnia znaczny obszar wschodnich stoków Wyżyny Abisyńskiej[1][4]. Od zachodu i południa może być także zasilane przez przecinające solniska wody płynące uedami[1]. U północno-wschodniego brzegu Abie Hajk, na wysokość 1069 m n.p.m., wznosi się stożek wulkaniczny Dama Ali[1].
Biologia jeziora jest słabo poznana. Zaobserwowano liczne kolonie flamingów karmazynowych (Phoenicopterus ruber). U wschodniego brzegu występują stromatolity[1].