Józef Chaciński
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Józef Chaciński (ur. 13 marca 1889 w Warszawie, zm. 6 maja 1954 w Górze Kalwarii) – polski adwokat, dwukrotny prezes Stronnictwa Pracy: od listopada 1920 do listopada 1922 i od stycznia 1927 do kwietnia 1928, poseł na Sejm II Rzeczypospolitej I i II kadencji w latach 1922–1930, prezes klubu sejmowego w kadencjach 1922–1927 i 1928–1930, członek Rady Jedności Narodowej.
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Poseł na Sejm RP II kadencji (II RP) | |||
Okres |
od 27 marca 1928 | ||
Przynależność polityczna | |||
|
Był synem Antoniego i Adelajdy z domu Bloch[1]. Nauki pobierał w Szkole Handlowej A. Jeżewskiego w Warszawie. Był członkiem Sekcji Koronnej Organizacji Młodzieży Narodowej. W 1909 był osadzony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej[2]. Studiował prawo w Szwajcarii, Kijowie, Warszawie. Od lat młodzieńczych czynny w organizacjach społeczno-politycznych. Od 1915 roku był członkiem Ligi Narodowej[3]. W 1918 ożenił się z Ludwiką Rogozińską[1].
W Sejmie Rzeczypospolitej Polskiej I kadencji był członkiem klubu Chrześcijańsko-Narodowego Stronnictwa Pracy[4].
Krótko przed przewrotem majowym powierzono mu misję utworzenia rządu jednak wobec sprzeciwu Prezydenta wobec kandydatury gen. Sikorskiego na stanowisko Ministra Spraw Wewnętrznych (pod wpływem Piłsudskiego) zrzekł się misji[5].
W czasie II wojny światowej był w latach 1940–1942 więźniem niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Aresztowany 28 marca 1945 przez NKWD, został skazany w procesie szesnastu na 4 miesiące więzienia. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 227-6-9)[6].