Trichoderma viride Pers. – gatunek grzybów należący do rodziny rozetkowatych (Hypocreaceae)[1]. Grzyb mikroskopijny[2].
Trichoderma viride (zielona) pasożytująca na plesze grzyba (biała) | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
Trichoderma viride |
Nazwa systematyczna | |
Trichoderma viride Pers. Neues Mag. Bot. 1: 92 (1794) |
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Trichoderma, Hypocreaceae, Hypocreales, Hypocreomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1794 r. Christiaan Hendrik Persoon i nadana przez niego nazwa jest aktualna[1]. Ma ponad 20 synonimów. Niektóre z nich[3]:
- Hypocrea rufa (Pers.) Fr. 1849
- Trichoderma viride Schumach. 1803
Występowanie i siedlisko
Występuje na wielu wyspach i na wszystkich kontynentach poza Antarktydą[4]. W Polsce podano liczne stanowiska[2].
W Polsce wyizolowano go ze starych książek, wody, osadów jeziornych, ryzosfery, korzeni, sadzonek, nasion, sklerocjów twardnicy pasożytniczej (Sclerotinia sclerotiorum)[2].
Zastosowanie
Grzyby Trichoderma viride są powszechnie wykorzystywane w biologicznej ochronie roślin przed organizmami chorobotwórczymi. Są bowiem bardzo pospolite i łatwo je izolować z gleby, czy drewna. Na sztucznych pożywkach rosną szybko i obficie tworzą zarodniki, wytwarzają także chlamydospory będące przetrwalnikami. W literaturze naukowej są setki opracowań o ich użyteczności w zwalczaniu takich groźnych patogenów, jak: Rhizoctonia solani, Phytophthora, Pythium ultimum, Fusarium, Alternaria alternata, Sclerotinia sclerotiorum, Sclerotium cepivorum, Sclerotium rolfsii, Gaeumannomyces graminis, Thielaviopsis basicola, Verticillium dahliae, Botrytis cinerea, bakterie i wirusy. Są w tym celu wykorzystywane w uprawach roślin rolniczych, warzyw, roślin ozdobnych, roślin sadowniczych i w przechowalnictwie. Wykazują dużą agresywność wobec patologicznych grzybów[5].
Zdolności Trichoderma do zwalczania innych organizmów opierają się na[5]:
- intensywnym wytwarzaniu enzymów litycznych, co daje im zdolność do pasożytowania na innych grzybach. Szczepy Trichoderma wytwarzają m.in. chitynazy, glukanazy oraz proteazy
- antybiozie względem grzybów patogennych
- konkurencji z organizmami patogennymi o składniki pokarmowe i przestrzeń do rozwoju
- zdolności do zmiany warunków środowiska. Potrafią np. zakwaszać środowisko, co stwarza niedogodne warunki dla rozwoju patogennych grzybów, ponadto umożliwia korzystanie ze składników pokarmowych wcześniej niedostępnych
- w środowisku upraw rolnych grzyby Trichoderma rozwijają się gwałtownie, ponieważ są naturalnie odporne na wiele toksycznych związków jak herbicydy, fungicydy oraz inne pestycydy i fenole. Po dodaniu do gleby subletalnych dawek tych związków odradzają się bardzo szybko. Zawdzięczają to prawdopodobnie obecności w komórkach transportera ABC, który jest odpowiedzialny za usuwanie toksyn z komórek[5].
Trichoderma viride jest grzybem nagrzybnym; jej strzępki oplątają strzępki innych grzybów, odżywiając się nimi i powodując ich zamieranie. W wyniku wieloletnich prac wyhodowano szczep Trichoderma viride B35, który nie ma zdolności rozwoju w temperaturze powyżej 32 °C, dzięki czemu nie stanowi zagrożenia dla życia ludzi. Może być stosowany do zwalczania grzybów glebowych łącznie z fungicydami zawierającymi takie środki chemiczne jak: chlorowodorek propamokarbu, maneb, iprodion i kaptan. Stosowany do zaprawiania nasion i sadzonek znacznie ogranicza rozwój takich grzybowych chorób roślin jak zgorzel siewek, fuzarioza, werticilioza, zgorzele podstaw łodyg i zgorzeli pędów[6].
Przypisy
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.