Hans Hartwig von Beseler
niemiecki generał-gubernator warszawski Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
niemiecki generał-gubernator warszawski Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hans Hartwig von Beseler (ur. 27 kwietnia 1850 w Greifswaldzie, zm. 20 grudnia 1921 w Neu-Babelsberg) – niemiecki wojskowy, generał pułkownik, generał-gubernator warszawski, naczelny dowódca Polskiej Siły Zbrojnej.
.jpg) | |
 generał pułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia |
27 kwietnia 1850 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 grudnia 1921 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1868–1910, |
| Siły zbrojne |
|
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     | |
Urodził się w rodzinie profesora uniwersyteckiego. Wstąpił do armii pruskiej w 1868, walczył w wojnie francusko-pruskiej w latach 1870–1871. W latach 1900–1907 szef wojsk inżynieryjnych i komendant twierdz. W 1910 roku przeszedł na wojskową emeryturę. W tym samym roku otrzymał tytuł szlachecki od cesarza Wilhelma II Hohenzollerna.
Po wybuchu I wojny światowej został przywrócony do służby i mianowany na dowódcę trzeciego korpusu rezerwowego Armii Cesarstwa Niemieckiego. Kierował działaniami bojowymi, których wynikiem było zdobycie twierdz w Antwerpii i Modlinie.
Od sierpnia 1915 na stanowisku generalnego gubernatora Generalnego Gubernatorstwa Warszawskiego, części terytorium Królestwa Polskiego okupowanej przez wojska niemieckie. We wrześniu tego samego roku jego imieniem nazwano drewniany most zbudowany na palach przez Niemców obok uszkodzonego przez wycofujące się wojska rosyjskie mostu Kierbedzia[1]. Jesienią tego samego roku ustanowił w Warszawie polskojęzyczne uczelnie – Uniwersytet Warszawski i Politechnikę Warszawską. Był rzeczywistym inicjatorem i twórcą podwalin polskiej państwowości i wojskowości według aktu 5 listopada, na którego wydanie miał główny wpływ.
8 kwietnia 1916 podpisał rozporządzenie o przyłączeniu (z dniem 1 kwietnia 1916) do Warszawy 82,1 km² terenów na przedmieściach, przez co powierzchnia miasta wzrosła ponad trzykrotnie[2][3].
Od 10 kwietnia 1917 był Naczelnym Dowódcą Polskiej Siły Zbrojnej (tytuł formalny: „Naczelny Dowódca Wojsk Polskich”). 18 października 1918 uznał zwierzchność Rady Regencyjnej nad Wojskiem Polskim, a 24 października złożył na jej ręce urząd naczelnego dowódcy[4]. 12 listopada tegoż roku w przebraniu opuścił Warszawę, w której trwało rozbrajanie jego zrewolucjonizowanych żołnierzy, i powrócił do Niemiec[5]. Tam stał się obiektem ataków konserwatystów i nacjonalistów, którzy zarzucali mu zbytnią pobłażliwość względem Polaków.
Został pochowany na cmentarzu Inwalidów w Berlinie.
Był odznaczony m.in. Pour le Mérite z liściem dębu[6].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
