Gwiazdozbiór Feniksa
gwiazdozbiór nieba południowego / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Gwiazdozbiór Feniksa?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Feniks (łac. Phoenix, dop. Phoenicis, skrót Phe) – niezbyt jasna, niewyraźna, 37. co do wielkości konstelacja nieba południowego. Położona przy południowym krańcu Erydanu[2]. W szerokości geograficznej Polski niewidoczna (w południowej Polsce (Opołonek) granica gwiazdozbioru wznosi się na około dwa stopnie ponad horyzont). Jest to względnie mała konstelacja, ale największa spośród nowożytnych. Naniesiona pod koniec XVI wieku przez holenderskiego astronoma Petrusa Planciusa na podstawie obserwacji holenderskich nawigatorów Pietra Dirkszoona Keysera oraz Fredericka de Houtmana. Została wyodrębniona na obszarze nieba znanym Arabom jako Łódź zacumowana u brzegów gwiezdnej rzeki[2]. Opisana w dziele Uranometria Johanna Bayera w 1603 roku. W czasach wcześniejszych gwiazdy Feniksa należały do gwiazdozbioru Erydanu. Liczba gwiazd widocznych nieuzbrojonym okiem: około 40.
Nazwa łacińska |
Phoenix | ||
---|---|---|---|
Dopełniacz łaciński |
Phoenicis | ||
Skrót nazwy łacińskiej |
Phe | ||
Dane obserwacyjne (J2000) | |||
Rektascensja |
1 h | ||
Deklinacja |
-50° | ||
Charakterystyka | |||
Powierzchnia |
469 stopnie kw. | ||
Liczba gwiazd o obserwowanej wielkości gwiazdowej < 3 |
1 | ||
Najjaśniejsza gwiazda |
Ankaa (α Phe, 2,40m) | ||
Gwiazdozbiory sąsiadujące | |||
Roje meteorów | |||
Widoczny na szerokościach geograficznych pomiędzy 90° S a 27[1]° N. | |||
|