Gwardia Narodowa (powstanie listopadowe)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Gwardia Narodowa (dawn. Gwardya Narodowa, występuje czasami jako Gwardia Narodowa Warszawska) – polska formacja porządkowa podczas powstania listopadowego.
Grafika z czerwca 1831 roku wykonana przez Fryderyka Krzysztofa Dietrich, przedstawiająca oddział Gwardii Narodowej w Warszawie | |
Historia | |
Państwo |
Królestwo Polskie |
---|---|
Sformowanie |
11 grudnia 1830 |
Rozformowanie |
1831 |
Tradycje | |
Rodowód |
Straż Bezpieczeństwa |
Dowódcy | |
Pierwszy |
Antoni Jan Ostrowski |
Ostatni |
Piotr Łubieński |
Działania zbrojne | |
Powstanie listopadowe | |
Organizacja | |
Podległość |
Władze powstańcze |
Gwardia Narodowa została stworzona na styl gwardii z Księstwa Warszawskiego. Dnia 30 listopada 1830 roku decyzją Rady Administracyjnej została utworzona Straż Bezpieczeństwa, formacja pod dowództwem Piotra Łubieńskiego była stworzona głównie z plebsu i drobnych rzemieślników, jej głównym zadaniem było rozbrajanie żądnego walki ludu Warszawy i tłumienie wszelkich oznak powstania. 11 grudnia po objęciu władzy przez Rząd Tymczasowy, Straż Bezpieczeństwa otoczona złą sławą przeistoczyła się w Gwardię Narodową z nowym dowódcą Antonim Janem Ostrowskim. Po krwawym 15 sierpnia 1831 roku dowódcą został Piotr Łubieński. Wraz z przegraną powstania listopadowego i zdobyciem Warszawy przez Rosjan, Gwardia Narodowa przestała istnieć.
W szeregach Gwardii Narodowej Warszawskiej służyło około 6000 gwardzistów z czego, aż 409 żydów. Przed stworzeniem Starozakonnej Gwardii Miejskiej była to jednostka z największą liczbą osób wyznania mojżeszowego podczas powstania listopadowego.