Grupa „Kampinos”
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Grupa „Kampinos” – zgrupowanie partyzanckie Armii Krajowej walczące na terenie Puszczy Kampinoskiej w okresie powstania warszawskiego 1944.
Korpus oficerski Grupy „Kampinos” podczas mszy polowej w Wierszach | |||
Historia | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Sformowanie |
połowa sierpnia 1944 | ||
Rozformowanie |
29 września 1944 | ||
Dowódcy | |||
Pierwszy |
kpt. Józef Krzyczkowski „Szymon” | ||
Ostatni |
mjr Alfons Kotowski „Okoń” | ||
Działania zbrojne | |||
II wojna światowa (powstanie warszawskie) | |||
Organizacja | |||
Dyslokacja | |||
Rodzaj wojsk | |||
Podległość | |||
|
Grupa „Kampinos” powstała na bazie struktur VIII Rejonu VII Obwodu „Obroża” Okręgu Warszawskiego AK oraz różnych oddziałów AK, które w wyniku akcji „Burza” znalazły się na terenie Puszczy Kampinoskiej. W sierpniu i wrześniu 1944 grupa wiązała znaczne siły nieprzyjaciela, odciążając tym samym powstańczą Warszawę. Jej oddziały stoczyły 47 bitew i potyczek oraz przejściowo wyzwoliły spod niemieckiej okupacji centralną i wschodnią część puszczy, zamieszkaną przez kilka tysięcy osób. Ponad 900 żołnierzy Grupy „Kampinos” wyruszyło także z odsieczą stolicy, biorąc udział w natarciach na Dworzec Gdański oraz w obronie Żoliborza.
Pod koniec września 1944 Grupa „Kampinos” podjęła próbę przejścia w Góry Świętokrzyskie. Początkowo polskie zgrupowanie skutecznie wymykało się niemieckiej obławie, lecz na skutek błędów dowództwa zostało 29 września otoczone i rozbite pod Jaktorowem. Wielu żołnierzom AK, w tym kilku zwartym oddziałom, udało się jednak wyrwać z okrążenia. Część z nich kontynuowała walkę aż do stycznia 1945 roku.