Giovanni Domenico Tiepolo
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Giovanni Domenico Tiepolo lub Giandomenico Tiepolo (ur. 30 sierpnia 1727 w Wenecji, zm. 3 marca 1804 tamże) – włoski malarz, rysownik i grafik okresu rokoka.
Data i miejsce urodzenia |
30 sierpnia 1727 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
3 marca 1804 | ||
Narodowość |
włoska | ||
Dziedzina sztuki | |||
Epoka | |||
|
Był synem Giovanniego Battisty Tiepola. Malarzami byli również jego brat Lorenzo Baldissera Tiepolo (1728-1777) i wuj Francesco Guardi.
Przez wiele lat był współpracownikiem swego ojca. Wraz z bratem Lorenzo pomagał ojcu przy dekoracji Villa Valarama w Vicenzy, Rezydencji w Würzburgu oraz Palacio Real w Madrycie. Z czasem wypracował swój własny styl. Malował obrazy religijne i historyczne. Zasłynął ze scen rodzajowych z życia Wenecji oraz commedia dell’arte. Był znakomitym rysownikiem (cykle: Divertimenti per li Regazzi – 1797, Wielka seria biblijna) oraz grafikiem (cykle: Ucieczka do Egiptu – 1753, Raccolta di teste – 1774). Wykonał freski w rodzinnej willi w Zianigo (obecnie w Ca’ Rezzonico w Wenecji).