Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fleksografia, fleksodruk (z gr. flekso, giętki) – technika druku wypukłego elastycznymi formami drukowymi i ciekłymi farbami szybkoschnącymi.
Charakterystyczną cechą fleksografii jest występowanie elastycznej, wypukłej formy drukowej wykonanej zazwyczaj z polimeru, rzadziej z gumy. Dzięki temu technika ta stosowana może być w przypadkach, kiedy podłoże nie jest idealnie równe. Technika ta jest najbardziej uniwersalną techniką druku, jeśli chodzi o możliwości zadruku różnych podłoży.
Maszyny fleksograficzne można podzielić:
Maszyny zwojowe dzieli się ze względu na szerokość wstęgi:
Historycznie fleksograficzna forma drukowa była wykonywana z gumy naturalnej, następnie z kauczuku nitrylowego i butylowego a obecnie najpowszechniej stosuje się fotopolimer. Kolejne materiały posiadały coraz większą odporność na różne rozpuszczalniki, dzięki temu można było modyfikować rodzaj rozpuszczalników występujących w farbie fleksograficznej. Dość skomplikowanym procesem jest przygotowalnia fleksograficzna, zarówno w fazie DTP, jak i przy wykonywaniu form drukowych. W fazie projektowania uwzględnić należy zjawisko rozciągnięcia formy nałożonej na wałek. Jest ono spowodowane tym, że forma jest elastyczna i posiada określoną grubość. Po umieszczeniu takiej formy na cylindrze formowym wierzchnia jej warstwa ulega rozciągnięciu i, co za tym idzie, następuje zniekształcenie obrazu. Aby uniknąć tego zjawiska, w fazie przygotowania należy odpowiednio skrócić rysunek w jednym kierunku.
Programy komputerowe przygotowujące klisze do naświetlania polimerów uwzględniają poprawki kształtu, a także zmieniają obszary kolorów, tak by na granicy kolorów nie występowały „dziury”, spowodowane niedokładnym przeniesieniem różnych kolorów na podłoże.
Zastosowanie polimerów utwardzanych ultrafioletem, graficznych programów komputerowych oraz drukarek laserowych do przygotowania matrycy do naświetlania sprawiło, że technika fleksografii jest jedną z najtańszych w przygotowaniu technik drukarskich.
Farby stosowane we fleksografii charakteryzują się dobrym przyleganiem i możliwością bardzo szybkiego odparowania, w przypadku fleksografii z drukiem farbami rozpuszczalnikowymi, lub szybkiego utrwalania promieniami UV, w przypadku fleksografii z drukiem farbami utrwalanymi UV. Dlatego też dużo lepiej niż przy innych technikach udają się druki na podłożach nienasiąkliwych, na przykład foliach z tworzyw sztucznych, przez co fleksografia ma olbrzymi udział w poligrafii branży opakowaniowej.
Współczesne maszyny fleksograficzne drukują z rozdzielczością zbliżoną do offsetu, z grubością nałożenia farby zbliżającą się do sitodruku. Często zaopatrzone są w zespoły lakierujące, niekiedy posiadają możliwość uszlachetnienia druku cold stampingiem i wykonywania wykrawania wykrojnikami rotacyjnymi: czyli cały proces druku i obróbki po druku jest możliwy w linii (on-line).
Maszyny fleksograficzne bywają doposażone w sita rotacyjne, czyli wspomaganie dodatkową techniką druku: sitodrukiem. Pozwala on na grubsze nałożenie farby niż technika fleksograficzna, chociaż prace nad wałkami rastrowymi sprawiają, że w tej drugiej przenoszone są coraz grubsze warstwy farby. Maszyny drukujące w technice offsetowej bywają doposażane we fleksograficzne wieże lakierujące (tzn. z wałkiem rastrowym) dla aplikacji lakieru dyspersyjnego w jednym procesie druku (on-line).
Wszystkie te cechy sprawiają, że fleksografia jest bardzo dynamicznie rozwijającą się techniką druku.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.