Feng shui
chińska tradycja ezoterycznej architektury i urbanistyki / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Feng shui (wym. [fɤ́ŋ ʂwèi]ⓘ[fɤ́ŋ ʂwèi], dosłownie wiatr i woda) – starożytna praktyka planowania przestrzeni w celu osiągnięcia zgodności ze środowiskiem naturalnym. Tradycyjne fengshui w starożytnych Chinach obejmowało ogólny rozkład miast, wsi, budynków mieszkalnych i gospodarskich. Bywa nazywane geomancją, bo obejmuje także takie zagadnienia, jak ochrona budynków przed złymi duchami czy wpływ kształtu na otoczenie.
Niektóre z zamieszczonych tu informacji wymagają weryfikacji. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Szybkie fakty Nazwa chińska, Pismo uproszczone ...
Nazwa chińska | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
Zamknij
Żeby dokładnie oddać pierwotne znaczenie, trzeba zrozumieć symbolizm:
- wiatr, którego nie można zobaczyć – niewidzialne
- woda, której nie można uchwycić – nieuchwytne.
Stąd fēng shuǐ = (Życiowa siła/istota, która jest) niewidzialna i nieuchwytna