Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ernest I Pobożny (niem. Ernst I. der Fromme, ur. 25 grudnia 1601 w Altenburgu, zm. 26 marca 1675 w Gocie) – książę Saksonii, od 1605 wraz z braćmi w księstwie Saksonii-Weimar, po podziale w 1640 w księstwie Saksonii-Gotha, a od 1672, po odziedziczeniu Saksonii-Altenburg w księstwie Saksonii-Gothy-Altenburga.
książę Saksonii-Weimaru (z braćmi) | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik | |
Następca |
podział księstwa między braci |
książę Saksonii-Gotha | |
Okres | |
Poprzednik |
podział księstwa Saksonii-Weimar |
Następca |
zjednoczenie księstwa Saksonii-Gothy z Saksonią-Altenburg |
książę Saksonii-Gothy-Altenburga | |
Okres | |
Poprzednik |
połączenie księstw Saksonii-Gothy i Saksonii-Altenburga |
Następca |
Fryderyk I, Albrecht, Bernard, Chrystian, Ernest, Jan Ernest, Henryk |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Dorota Maria z Anhaltu-Zerbst |
Żona |
Elżbieta Zofia z Saksonii-Altenburga |
Dzieci |
12 synów i 6 córek, w tym: Fryderyk I, Albrecht, Bernard, Chrystian, Ernest, Jan Ernest, Henryk, Elżbieta Dorota |
Ernest był jednym z licznych synów księcia Saksonii-Weimar Jana z rodu Wettinów i Doroty Marii, córki księcia Anhaltu-Zerbst Joachima Ernesta[1][2][3]. Na dworze w Weimarze został starannie wykształcony i wychowany w wierze luterańskiej[1][2]. Gdy miał cztery lata, zmarł jego ojciec. W 1618 bracia zawarli układ, zgodnie z którym księstwo odziedziczone po ojcu pozostało niepodzielone, a zarząd sprawował najstarszy z braci, Jan Ernest[2].
Gdy podczas wojny trzydziestoletniej wszyscy jego starsi bracia znaleźli się na polu bitwy, w 1621 objął na krótko zarządzanie księstwem[1][2][4]. W 1631 objął stanowisko oficerskie w szwedzkiej armii. W jej szeregach wziął udział w biwie pod Lützen[1][2]. Gdy w 1633 jego młodszy brat Bernard otrzymał w uznaniu swych zasług księstwo Frankonii, powierzył jego zarząd Ernestowi[1][2][4]. Po szwedzkiej klęsce w bitwie pod Nördlingen Ernest przystąpił do pokoju praskiego[2] i powrócił do rodzinnych włości[1].
Powiększył wspólne księstwo po wygaśnięciu lokalnej linii Wettynów panującej w księstwie Saksonii-Coburg-Eisenach[1]. W 1640 po podziale ojcowizny został samodzielnym władcą księstwa Saksonii-Gothy. Stopniowo poszerzał zasięg swojej władzy: w 1644/1645 odziedziczył część Saksonii-Eisenach, w 1660 część hrabstwa Hennebergu, a w 1672 większość Saksonii-Altenburg z Coburgiem[1][2][4]. Scalił w ten sposób pod swym berłem dużą część ziem ernestyńskiej linii Wettinów[1].
Podczas swych rządów dążył do odbudowy księstwa z poważnych zniszczeń spowodowanych przez działania wojenne w okresie wojny trzydziestoletniej. Głęboko wierzący i zaangażowany w zaprowadzenie porządku w swojej dziedzinie, zreformował Kościół i system edukacji[1][2][4] oraz zorganizował własne wydanie Biblii[2][4]. Wspierał luteran także poza granicami, m.in. finansując budowę kościoła w Moskwie, a nawet próbował zorganizować misję w Etiopii[1][2]. Wprowadzał zarządzenia regulujące w duchu religijnym nawet prywatne życie swych poddanych. Zreformował administrację i zreorganizował sądownictwo[1][2]. Dużą uwagę zwracał na gospodarkę, m.in. wprowadził nowe regulacje dotyczące lasów i podjął nieudane próby zapewnienia żeglowności rzek księstwa[2]. W swej stolicy zbudował pałac Friedenstein[1][2].
Przez swój testament dał możliwość dalszego podziału swego niewielkiego księstwa pomiędzy synów[1].
W 1636 w Altenburgu Ernest poślubił Elżbietę Zofię (1619–1680), córkę księcia Saksonii-Altenburg Jana Filipa. Mieli osiemnaścioro dzieci (dwunastu synów i sześć córek):
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.