![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e9/Pa%25C5%2584stwa_hellenistyczne_na_prze%25C5%2582omie_IV_i_III_wieku_p.n.e.png/640px-Pa%25C5%2584stwa_hellenistyczne_na_prze%25C5%2582omie_IV_i_III_wieku_p.n.e.png&w=640&q=50)
Egipt ptolemejski
Egipt w czasach hellenistycznych, tj. między Aleksandrem Macedońskim a podbojami rzymskimi / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Egipt ptolemejski?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Egipt ptolemejski (stgr. Πτολεμαϊκὴ βασιλεία Ptolemaike Basileia, Królestwo Ptolemeuszów) – okres hellenistyczny w historii starożytnego Egiptu, który rozpoczął się wraz ze śmiercią Aleksandra Macedońskiego (323 p.n.e.) i podziałem jego imperium przez diadochów, a zakończył wkroczeniem legionów rzymskich Oktawiana Augusta oraz samobójczą śmiercią ostatniej królowej Kleopatry VII i Marka Antoniusza (30 p.n.e.)
323 p.n.e. – 30 p.n.e. | |||
Ustrój polityczny | |||
---|---|---|---|
Stolica | |||
Data powstania |
323 p.n.e. | ||
Data likwidacji |
30 p.n.e. | ||
Władca | |||
Religia dominująca | |||
![]() | |||
brak współrzędnych | |||
|
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/40/MacedonEmpire.jpg/640px-MacedonEmpire.jpg)
Walka o kształt spuścizny po wielkim Aleksandrze okazała się jedynie wstępem do budowy nowego ładu politycznego, a na gruzach imperium wyrosły nowe państwa i rządzące nimi dynastie. Dzięki racjonalnym decyzjom pierwszego władcy, kraj nad Nilem okazał się jednym z najtrwalszych elementów nowego porządku, z kolei stolica królestwa Aleksandria, dzięki przemyślanej polityce kulturalnej, zyskała miano wiodącego ośrodka świata antycznego.
W kolejnych stuleciach rozpoczęła się faza powolnego kryzysu i stagnacji, które zyskały na gwałtowności w II wieku p.n.e. Zbiegło się to z coraz większym niezadowoleniem miejscowej ludności, upośledzonej w stosunku do odgrywających niepodzielne role polityczne i blokujących stanowiska urzędnicze Greków. Wzrost potęgi Rzymu, który początkowo jedynie przyglądał się rozwojowi wypadków, doprowadził do sytuacji, w której sprawy wewnętrzne Egiptu uzależnione zostały od układu sił w rzymskim Senacie. Ostatecznie tryumfujące jedynowładztwo zlikwidowało nad Tybrem obawę, związaną z powierzeniem władzy w Aleksandrii ambitnemu rzymskiemu politykowi. Egipt stał się perłą w koronie cesarstwa, podstawą niezależności finansowej jego władców oraz fundamentem ich potęgi.