![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4f/WycliffeYeamesLollards_01.jpg/640px-WycliffeYeamesLollards_01.jpg&w=640&q=50)
Dobra martwej ręki
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dobra martwej ręki – przede wszystkim majątki kościelne nieuczestniczące w obrocie, wolne od podatków do 1789, których nazwa pochodzi od ręki zmarłego, której nie można otworzyć[1], uzyskane głównie w rezultacie nadań panujących i rycerstwa (później szlachty i magnatów). Dobra martwej ręki należące do instytucji świeckich występowały tylko sporadycznie.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4f/WycliffeYeamesLollards_01.jpg/640px-WycliffeYeamesLollards_01.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/08/Biskupice_Rad%C5%82owskie_s%C5%82up_graniczny_z_1450_r._maj%C4%85tku_ziemskiego_biskupstwa_krakowskiego.jpg/640px-Biskupice_Rad%C5%82owskie_s%C5%82up_graniczny_z_1450_r._maj%C4%85tku_ziemskiego_biskupstwa_krakowskiego.jpg)
W Królestwie Polskim ilość ziemi posiadanej przez kler znacząco zmniejszyły dekrety z 1864 roku[2]. W zamian za przejętą na rzecz skarbu państwa ziemię proboszczom przyznawano stałe pensje w wysokości 300-500 rubli a wikariuszom 150 rubli[3].