Nazwisko rodowe

Nazwisko rodowe – również „de domo” (łac. z domu) odnotowane w akcie urodzenia lub chrztu nazwisko rodu (rodziny), z którego pochodzi dana osoba^[1]. Najczęściej jest nim nazwisko ojca.

Polskie prawo przewiduje możliwość, by w wyniku zawarcia związku małżeńskiego:

• małżonkowie nosili wspólne nazwisko będące dotychczasowym nazwiskiem jednego z nich,
• każdy z małżonków zachował swoje dotychczasowe nazwisko albo
• połączył z nim dotychczasowe nazwisko drugiego małżonka, przy czym nazwisko utworzone w wyniku połączenia nie może składać się z więcej niż dwóch członów.

Zmiana nazwiska noszonego po zawarciu małżeństwa, gdy jest ono tożsame z nazwiskiem rodowym, rozciąga się na nazwisko rodowe wyłącznie na wyraźne żądanie osoby ubiegającej się o zmianę nazwiska^[2].

Poza Polską możliwe są też inne rozwiązania, np. nazwisko burmistrza Los Angeles, Antonia Villaraigosy, powstało z połączenia nazwiska Antonia Villary z nazwiskiem jego żony, Coriny Raigosy.

W wyniku prac nad nowym polskim kodeksem cywilnym, Komisja Kodyfikacyjna Prawa Cywilnego rekomendowała w 2008 umieszczenie w księdze pierwszej dokumentu art. 26 § 2 definiujący nazwisko rodowe, w brzmieniu: „nazwisko nabyte na podstawie ustalonego pochodzenia jest nazwiskiem rodowym”^[3].

Przypisy

1. Nazwiskiem rodowym jest nazwisko zamieszczone w akcie urodzenia, a nazwiskiem jest nazwisko zamieszczone w akcie małżeństwa lub akcie zgonu; nazwiskiem osoby, która nie zawarła związku małżeńskiego, jest nazwisko rodowe. Art. 29 ust. 1 Ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego z 28 listopada 2014 r. (Dz.U. z 2023 r. poz. 1378)
2. Art. 7 ust. 2 ustawy z 17 października 2008 r. o zmianie imienia i nazwiska (Dz.U. z 2021 r. poz. 1988).
3. Księga pierwsza Kodeksu cywilnego. Projekt z uzasadnieniem. Warszawa: Komisja Kodyfikacyjna Prawa Cywilnego działająca przy Ministrze Sprawiedliwości, 2008, s. 22 i 42.

Bibliografia

• Ustawa z dnia 28 listopada 2014 r. Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz.U. z 2023 r. poz. 1378)