Chrześcijańska demokracja
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Chrześcijańska demokracja, potocznie chadecja (od skrótu ChD) – nurt w myśli politycznej i społecznej, który pojawił się pod koniec XIX wieku jako odpowiedź myśli katolickiej na rosnące wpływy socjalizmu, świeckiego w swym charakterze, a skrytykowanego w papieskiej encyklice Rerum novarum papieża Leona XIII. Przed tą encykliką już jednak rodziły się ruchy społeczne w Leuven i Mechelen, publikował swoje prace biskup Ketteler, w 1860 zatwierdzono formalnie prawną strukturę frakcji katolickiej w pruskim parlamencie, tworząc partię Centrum-Frakcja Katolicka.
Ten artykuł dotyczy ruchu politycznego. Zobacz też: „Chrześcijańska Demokracja” jako element nazwy ugrupowań politycznych. |
Nazwa „chrześcijańska demokracja” po raz pierwszy została użyta przez księdza Antoine’a Pottiera(inne języki), następnie zaakceptował ją papież Leon XIII. Nurt ten powstał jako wyraz sprzeciwu wobec rozszerzającej się socjalistycznej wizji porządku społecznego. Tworząc doktrynę chrześcijańskiej demokracji czerpano z dwóch źródeł: społecznej nauki Kościoła katolickiego oraz kierunku filozoficznego zwanego personalizmem.