Chór (instrumentoznawstwo)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Chór – termin używany w odniesieniu do instrumentów strunowych, oznaczający strunę (pojedynczy chór), bądź pewną liczbę jednobrzmiących strun, najczęściej parę (podwójny chór), rzadziej trójkę (potrójny chór). Struny takie szarpie się jednocześnie (traktując je jak pojedynczą strunę), nie zaś każdą z osobna. Zdarza się również, że jedna struna z chóru strojona jest o oktawę niżej.
Zobacz też: inne rozumienia słowa „chór”. |
Zastosowanie w instrumentach strunowych, podwójnych lub potrójnych chórów było w przeszłości podyktowane względami praktycznymi. Od średniowiecza do XIX wieku używano strun jelitowych, bądź jedwabnych. Struny takie były o wiele delikatniejsze niż ich współczesne, nylonowe odpowiedniki aby więc uzyskać dźwięk o większej mocy konstruowano instrumenty o podwójnych (lub potrójnych) strunach. W celu wzmocnienia dźwięku chórów basowych strojono je zwykle w oktawach. Również współcześnie konstruuje się instrumenty o podwójnych chórach (np. mandoliny).