![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/18/Cassis_cornuta_01.jpg/640px-Cassis_cornuta_01.jpg&w=640&q=50)
Cassis (ślimak)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Cassis, w języku polskim przyłbica – rodzaj bardzo zróżnicowanych rozmiarami (wys. muszli 2,5–41 cm[3]), drapieżnych ślimaków morskich z rodziny Cassidae, o ozdobnych muszlach. Muszla stożkowato-kulistawa, z reguły ciężka, grubościenna. Jej charakterystyczną cechą (u dorosłych osobników) jest rozbudowany brzeg otworu, tworzący tarczę kształtu owalu, elipsy lub zaokrąglonego trójkąta. U dużych gatunków tropikalnych często całkowicie zasłania ona od dołu samą muszlę. Otwór podobny jak u porcelanek – podłużny, obrzeżony przeważnie z obu stron rzędem zębów. Sama muszla jest zwykle matowa, w odcieniach bieli i brązu, zaś tarcza – błyszcząca i bardziej atrakcyjne ubarwiona (głównie pastelowe odcienie różu oraz koloru łososiowego i jasnobrązowego)[4].
Cassis[1] | |||
Scopoli, 1777 | |||
![]() Muszla przyłbicy rogatej (Cassis cornuta), widziana z różnych stron | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Podgromada |
Caenogastropoda | ||
Rząd |
Littorinimorpha | ||
Nadrodzina |
Tonnoidea | ||
Rodzina |
Cassidae | ||
Podrodzina |
Cassinae | ||
Rodzaj |
przyłbica | ||
Synonimy | |||
| |||
| |||
|
Przyłbice zamieszkują dość płytkie, piaszczyste dno mórz pełnosłonych od tropików po cieplejsze rejony strefy umiarkowanej. Mniejsze gatunki zamieszkują również Morze Śródziemne. Przyłbice są dość silnie wyspecjalizowane w polowaniu na jeżowce[4]. Duże ich gatunki żyją ok. 10–20 lat[5]. Bardzo podobne ślimaki należą do pokrewnego rodzaju Cypraecassis[3].
Przyłbice są mięczakami jadalnymi. Muszle większych gatunków mają lub miały osobne znaczenie. Z ich tarcz wycinano niegdyś kamee (według Pflegera i Pradáča robi się to także i obecnie); w regionach, gdzie nie znano garncarstwa, całe muszle służyły jako naczynia[5]. Na Kalimantanie muszle były używane jako rogi sygnałowe do przywoływania bawołów[5], a w okresie secesji stanowiły ulubioną ozdobę salonów, w której to roli można je spotkać także i dziś[4].