Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cass Elliot, właściwie Ellen Naomi Cohen (ur. 19 września 1941 w Baltimore, zm. 29 lipca 1974 w Londynie[1]) – amerykańska wokalistka, najbardziej znana pod pseudonimem, Mama Cass, choć sama za nim nie przepadała[2]. Członkini folk rockowego zespołu The Mamas & the Papas. Po rozpadzie grupy kontynuowała karierę solową.
Cass Elliot (1973) | |
Imię i nazwisko |
Ellen Naomi Cohen |
---|---|
Pseudonim |
Mama Cass Elliot |
Data i miejsce urodzenia |
19 września 1941 |
Data i miejsce śmierci |
29 lipca 1974 |
Typ głosu | |
Gatunki | |
Zawód | |
Aktywność |
1959-1974 |
Wydawnictwo |
Revolver |
Zespoły | |
The Mamas & the Papas | |
Strona internetowa |
Ellen Naomi Cohen urodziła się 19 września 1941 roku w Baltimore, w stanie Maryland. Była córką Philipa Cohena (1916–1962[3]) i Bessie z domu Levine (1915–1994[4]), pochodzących z żydowskiej rodziny imigrantów z Rosji. Jej ojciec prowadził food trucka, który dostarczał żywność budowlańcom[5], a matka była pielęgniarką[6]. Miała dwoje młodszego rodzeństwa — siostrę Leah (ur. 1948[7]) i brata Josepha (1951-2016[8]). Cohenowie mieszkali w Alexandrii w stanie Wirginia, a gdy Elliot miała piętnaście lat, przenieśli się do Baltimore[5].
Elliot porzuciła szkołę średnią krótko przed jej ukończeniem, żeby skupić się na rozwijaniu kariery muzycznej, a w 1961 roku przeniosła się do Nowego Jorku (opowiada o tym tekst Creeque Alley — jednej z piosenek zespołu The Mamas & the Papas).
Cass Elliot zdobyła popularność jako członkini zespołu The Mamas & the Papas, w skład którego wchodzili John Phillips, Michelle Phillips i Denny Doherty. Grupa powstała w 1965 roku i szybko zdobyła międzynarodową sławę dzięki takim przebojom jak California Dreamin' oraz Monday, Monday[9].
Zespół nagrał cztery albumy studyjne: If You Can Believe Your Eyes and Ears (1966)[10], The Mamas & the Papas (1966)[11], Deliver (1967)[12] oraz The Papas & The Mamas (1968)[13] — ich drugi album o tym tytule. W 1967 roku zespół otrzymał nagrodę Grammy za utwór Monday, Monday[14].
Po rozpadzie zespołu Elliot rozpoczęła karierę solową[15]. Jej debiutancki album Dream a Little Dream (1968) zawierał jej najbardziej znany solowy utwór o tym samym tytule[16].
W kolejnych latach wydała kilka innych albumów, w tym Bubblegum, Lemonade, and... Something for Mama (1969)[17] oraz Make Your Own Kind Of Music (1969)[18]. Elliot występowała również w popularnych programach telewizyjnych, takich jak The Johnny Carson Show oraz The Smothers Brothers Comedy Hour.
W 1971 roku rozpoczęła współpracę z Daveem Masonem, członkiem zespołu Traffic, i nagrali wspólnie album Dave Mason & Cass Elliot. Album nie odniósł znaczącego sukcesu komercyjnego[19]. W 1972 roku wydała album Don't Call Me Mama Anymore[20], w którym próbowała odciąć się od swojego dotychczasowego pseudonimu „Mamy Cass”, ponieważ czuła, że nawiązuje do jej wagi[21].
28 lipca 1974, Cass Elliot brała udział w imprezie z okazji 31 urodzin Micka Jaggera[22]. Następnie udała się przyjęcie zorganizowane przez angielską aktorkę Georgię Brown na cześć Elliot, by uczcić dwa tygodnie jej udanych koncertów. Piosenkarka miała wówczas kłopoty z oddychaniem[5]. Po przyjęciu udała się na imprezę amerykańskiego dziennikarza, Jacka Martina. Była w dobrym nastroju, ale wyglądała na schorowaną[5]. O godzinie 20 opuściła imprezę, twierdząc, że jest bardzo zmęczona i musi wypocząć[22].
Zasnęła w mieszkaniu piosenkarza Harry'ego Nillsona w dzielnicy Mayfair, który zgodził się ją przenocować[22]. Kilka godzin później, Cass Elliot zmarła we śnie 29 lipca 1974 roku w wieku 32 lat[23]. Początkowo spekulowano, że przyczyną jej śmierci było zadławienie się kanapką z szynką, jednak sekcja zwłok wykazała, że przyczyną zgonu był zawał serca[24]. W jej organizmie nie odnaleziono żadnych śladów nielegalnych substancji[22]. Cztery lata później w tym samym mieszkaniu, zmarł perkusista zespołu The Who, Keith Moon — również w wieku 32 lat[22].
Ciało Elliot zostało skremowane. Została pochowana na cmentarzu w Los Angeles[25].
Cass Elliot była dwukrotnie zamężna. W 1963 roku zawarła zaaranżowane małżeństwo z Jimim Hendricksem, które miało na celu pomóc mu uniknąć powołania do wojska podczas wojny wietnamskiej[26]. Związek zakończył się w 1968 roku[27]. W 1971 roku Elliot poślubiła dziennikarza Donalda von Wiedenmana, jednak to małżeństwo również zakończyło się rozwodem po kilku miesiącach[28].
W 1966 roku zaszła w ciążę z Chuckiem Dayem, a 26 kwietnia 1967 roku urodziła córkę, Owen Vanessę Elliot-Kugell[29]. Wokalistka nigdy nie ujawniła tożsamości ojca swojej córki, ale wiele lat później Michelle Phillips — koleżanka Elliot z zespołu The Mamas & the Papas — pomogła Owen w poznaniu jej biologicznego ojca[30]. Po śmierci Elliot opiekę nad Owen przejęła jej ciotka, Leah Kunkel[31].
W 1988 roku David Crosby ujawnił, że zażywał wspólnie z Elliot opiaty i kokainę[32].
Nagrania Cass Elliot i zespołu The Mamas & the Papas są obecne w kulturze popularnej i często wykorzystywane w ścieżkach dźwiękowych produkcji filmowych i telewizyjnych.
Kilka utworów znalazło się w filmie Wspaniała rzecz, gdzie pojawia się wątek nastolatki zafascynowanej artystką[33]. Jej piosenka Make Your Own Kind of Music została wykorzystana w drugim sezonie serialu Lost w odcinkach „Man of Science, Man of Faith”, „Adrift” oraz „Flashes Before Your Eyes”[34]. Wystąpiła także jako postać w animowanym serialu Nowy Scooby Doo w odcinku „Nawiedzona wytwórnia słodyczy” oraz w odcinku „Tajemne serum” z serialu Scooby Doo i Brygada Detektywów[35]. Jej utwory pojawiły się również w dziewiątym odcinku ósmego sezonu serialu Dexter[36].
Cass Elliot otrzymała 2735 gwiazdę na Alei Gwiazd w Los Angeles 3 października 2022 roku[37].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.