Bułgarskie odrodzenie narodowe
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bułgarskie odrodzenie narodowe – proces odradzania się tożsamości narodowej Bułgarów pod panowaniem osmańskim. Za jego początek przyjmuje się powstanie napisanej w 1762 r. przez Paisjusza Chilendarskiego Słowianobułgarskiej historii. Do połowy XIX wieku tożsamość narodowa Bułgarów kształtowała się za sprawą szybko rozwijającej się sieci szkół, a następnie także czytelni ludowych. Od lat 40. XIX wieku wydawane były bułgarskie czasopisma. Ruch bułgarski wspierała Rosja, fundując stypendia dla młodych działaczy narodowych na naukę na rosyjskich uczelniach; ich absolwenci wracali następnie do kraju, otwierając kolejne instytucje kulturalne. Odrodzeniu narodowemu przewodzili przedstawiciele bułgarskiego mieszczaństwa i duchowieństwa prawosławnego. Szczególne znaczenie miała walka Bułgarów o restytucję narodowej Cerkwi autokefalicznej, zakończona utworzeniem Egzarchatu Bułgarskiego. Za moment kończący proces odrodzenia narodowego uznaje się powstanie niepodległej Bułgarii w 1877.