Bloki osiedli żydowskich
skupiska osiedli żydowskich położonych blisko siebie / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bloki osiedli żydowskich[1] lub bloki osiedli[2] (hebr. גושי ההתיישבות/גושי ההתנחלויות, guszej ha-hitnachalujot/guszej ha-hitjaszwut, ang. settlement blocs) – termin stosowany wobec skupisk osiedli żydowskich położonych blisko siebie na Zachodnim Brzegu, a do 2005 roku, również w Strefie Gazy (np. Gusz Katif). Bloki osiedli nie są zdefiniowane w prawie izraelskim. Ich definicja nie pojawiła się również w dokumentach i rozmowach izraelsko-palestyńskich oraz izraelsko-amerykańskich.
Izraelczycy koncepcję bloków osiedli opierają na: porozumieniu Josiego Belina z Jasirem Arafatem z 1995 roku, rozmowach prowadzonych w Camp David w 2000 roku (które nie zakończyły się jakimkolwiek porozumieniem), propozycjach Clintona z 2001 roku oraz liście George’a W. Busha do Ariela Szarona z 2004 roku. Bloki osiedli znajdują się w tzw. izraelskim konsensusie narodowym, czyli uważa się, że wszystkie one lub jakaś ich część powinny znaleźć się w granicach Izraela, co będzie miało zostać potwierdzone w przyszłych porozumieniach pokojowych.
Specjalny sprawozdawca ONZ ds. sytuacji w zakresie praw człowieka na okupowanych terytoriach palestyńskich Michael Lynk w 2021 roku podkreślił, że osiedla na Zachodnim Brzegu i we Wschodniej Jerozolimie stanowią naruszenie Statutu Rzymskiego Międzynarodowego Trybunału Karnego i noszą znamiona zbrodni wojennej[3].