Blanka Andegaweńska
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Blanka Andegaweńska, Blanka neapolitańska, fr. Blanche d’Anjou-Sicile lub Blanche de Naples, it. Bianca d'Angiò lub Bianca di Napoli (ur. 1280/1283. zm. 13 października 1310) – królewna neapolitańska z dynastii Andegawenów, królowa Aragonii i hrabina Barcelony oraz królowa Walencji od roku 1295 jako druga żona króla Jakuba II Sprawiedliwego. Członkini bocznej linii dynastii Kapetyngów, szóste dziecko Karola II Andegaweńskiego, króla Neapolu oraz Marii Węgierskiej.
królowa Aragonii | |||
Okres | |||
---|---|---|---|
Jako żona | |||
Koronacja |
25 grudnia 1295 | ||
Poprzedniczka | |||
Następczyni | |||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | |||
Data urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
Miejsce spoczynku |
Santes Creus | ||
Ojciec | |||
Matka | |||
Rodzeństwo |
Karol Martel | ||
Dzieci |
Jakub | ||
|
Blanka była drugą z pięciu koronowanych królowych Aragonii[1].
W roku 1297 została pierwszą władczynią nowo kreowanego przez papieża Królestwa Sardynii i Korsyki, które miało stanowić rekompensatę za utracone przez władców Aragonii prawa do Królestwa Sycylii[2].
W roku 1310 Blanka objęła urząd lloctinent general Korony Aragonii jako pierwsza z siedmiu królowych pełniących tę funkcję. Sprawowała urząd królewskiego namiestnika od kwietnia do czerwca 1310 r. w okresie, gdy mąż prowadził działania wojenne w Almerii[3].