Bitwa nad Bzurą
bitwa kampanii wrześniowej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Bitwa nad Bzurą?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Bitwa nad Bzurą (także bitwa pod Kutnem) – starcie zbrojne, trwające od 9 do 22 września[2] 1939 roku. Największa bitwa kampanii polskiej 1939. Została ona stoczona przez dwie polskie armie – „Poznań” (gen. Tadeusz Kutrzeba) i „Pomorze” (gen. Władysław Bortnowski) z niemieckimi 8 Armią (gen. Johannes Blaskowitz) i 10 Armią (gen. Walter von Reichenau) z Grupy Armii Południe „Süd” (gen. Gerd von Rundstedt). Bitwa miała wyjątkowe znaczenie, ponieważ Polacy wykazali inicjatywę i byli stroną atakującą.
Ten artykuł dotyczy bitwy II wojny światowej. Zobacz też: bitwa nad Bzurą (1914). |
II wojna światowa, kampania wrześniowa | |||
Wielkopolska Brygada Kawalerii w bitwie nad Bzurą | |||
Czas |
9 – 18/22 września 1939, | ||
---|---|---|---|
Miejsce |
wzdłuż Bzury, rejon Kutna, Łowicza i Sochaczewa | ||
Terytorium | |||
Przyczyna |
próba zaatakowania od skrzydła wojsk niemieckich idących na Warszawę | ||
Wynik |
zwycięstwo Niemców | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
| |||
|
Dowództwo niemieckie nie zauważyło, że na tyłach szybko posuwających się ku Warszawie dywizji pancernych i zmotoryzowanych Wehrmachtu znalazły się liczne siły Wojska Polskiego. Nieprzyjaciel dążył do zamknięcia całości wojsk polskich w gigantycznym kotle na zachód od Wisły, obejmującym tereny przyznane mu w tajnych aneksach paktu Ribbentrop-Mołotow. Niemcy zlekceważyli jednak najdalej wysuniętą na zachód Armię „Poznań” dowodzoną przez gen. Tadeusza Kutrzebę. Wobec groźby okrążenia wycofywała się ona na wschód i w pewnym momencie spotkała się z dywizjami Armii „Pomorze” gen. Władysława Bortnowskiego[3].
Gen. Kutrzeba, wykorzystując tę sytuację, chciał uderzyć połączonymi siłami obu armii na tyły maszerującej ku Warszawie 8. Armii niemieckiej.
9 września marszałek Edward Śmigły-Rydz wydał rozkaz natarcia na północne skrzydło Grupy Armii Południe. Generał Kutrzeba dążył do tego uderzenia od dłuższego czasu, jednak spotykał się z odmową marszałka, który nakazywał wycofywanie wojsk Armii „Poznań” w kierunku Warszawy.
Celem uderzenia było zmuszenie Niemców do zaprzestania pościgu za odchodzącymi do południowo-wschodniej Polski (przedmoście rumuńskie) armiami „Prusy”, „Lublin”, „Kraków”, „Karpaty”[3].