Biedrzychowice Górne (gromada)
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Biedrzychowice Górne – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Biedrzychowice Górne z siedzibą GRN w Biedrzychowicach Górnych (obecnie wsi już nieistniejącej) utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie zgorzeleckim w woj. wrocławskim, na mocy uchwały nr 34/54 WRN we Wrocławiu z dnia 2 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Biedrzychowice Górne, Sieniawka, Porajów, Kopaczów i Rybarzowice ze zniesionej gminy Opolno-Zdrój w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 12 członków gromadzkiej rady narodowej[7]. Była to najdalej na południowy zachód wysunięta gromada Polski, położona na końcu Worka Turoszowskiego.
31 grudnia 1959 z gromady Biedrzychowice Górne wyłączono wieś Rybarzowice, włączając ją do gromady Opolno-Zdrój w tymże powiecie[8], po czym gromadę Biedrzychowice Górne zniesiono w związku z nadaniem jej statusu osiedla o nazwie Sieniawka (tzn. dotychczasowe wsie Biedrzychowice Górne, Sieniawka, Porajów i Kopaczów stały się jednym organizmem osiedlowym)[9][10].
1 stycznia 1973 osiedle Sieniawka zniesiono[2], a jego dotychczasowe części składowe stały się ponownie samodzielnymi wsiami w nowo utworzonej gminie Bogatynia w powiecie zgorzeleckim[11][12].
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.