Bestia ludzka
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bestia ludzka (fr. La bête humaine) – siedemnasty tom cyklu Rougon-Macquartowie Émile’a Zoli, roman noir, a zarazem powieść opisująca dziewiętnastowieczną kolej francuską. Głównym bohaterem utworu jest Jakub Lantier, syn Gerwazyny Macquart (bohaterki powieści W matni) i jej kochanka Augusta Lantiera. Powieść została wydana w 1888, jej akcja rozgrywa się w latach 1868–1870.
Litografia zapowiadająca publikację Bestii ludzkiej w czasopiśmie „La Vie populaire”, 1889 | |||
Autor | |||
---|---|---|---|
Typ utworu | |||
Wydanie oryginalne | |||
Miejsce wydania | |||
Język | |||
Data wydania | |||
| |||
|
Bestia ludzka stanowi najpełniejszą realizację literackiej koncepcji wpływu dziedziczenia cech przodków na życie człowieka, którą Zola rozwijał na podstawie prac doktora Prospera Lucasa, a równocześnie typową realizację naturalistycznej metody dokumentacji przedstawianych w powieści społecznych środowisk. Powieść jest również wykładnią poglądów pisarza na kwestie postępu technologicznego i natury ludzkiej.
Na język polski Bestię ludzką przełożył Kazimierz Kossobudzki.