BNC
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
BNC (ang. Bayonet Neill-Concelman) – złącze koncentryczne wielkiej częstotliwości przeznaczone do przesyłania sygnałów małej mocy. Złącze posiada zapięcie bagnetowe, umożliwiające szybkie łączenie i rozłączenie. Złącza BNC występują w dwóch wersjach: 50- i 75-omowej.
Ten artykuł dotyczy złącza stosowanego do łączenia sieci komputerowych. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
Ten artykuł od 2023-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Szybkie fakty Projektant, Zaprojektowany ...
| |||
Historia produkcji | |||
Projektant |
Paul Neill, Carl Concelman, Octavio M. Salati | ||
---|---|---|---|
Zaprojektowany | |||
Producent |
różni | ||
Ogólne dane techniczne | |||
Średnica |
typowa, zewnętrzna:
| ||
Kabel |
współosiowy | ||
Pasmo przenoszenia |
zazwyczaj 0–4 GHz | ||
|
Zamknij