Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Architektura indyjska – tradycja architektoniczna rozwijana na subkontynencie indyjskim od kilku tysięcy lat, posiadająca liczne odmiany regionalne.
Wczesne cywilizacje znane z wykopalisk wykazują wysoki poziom planowania urbanistycznego i techniki. Trudno ocenić jednoznacznie stopień ciągłości budownictwa pomiędzy tymi kulturami a kulturą okresu wedyjskiego.
Na Północy wykształcił się stopniowo styl budownictwa świątynnego, charakteryzujący się wyniosłymi śikharami.
W niezależnych królestwach Południowych Indii wykształciły się odrębne style widoczne przede wszystkim w architekturze sakralnej, z charakterystycznymi wieżami bramnymi (gopurami).
Południowo-indyjska dynastia Hojsala zapisała się w historii sztuki dzięki stworzeniu odrębnego stylu w architekturze świątynnej, zwanego stylem Hojsalów. Świątynie na planie gwiazdy posiadają wiele tzw. sanktuariów pokrytych niezależnym dachem w kształcie piramidy. Ściany zewnętrzne pokryte są w całości rzeźbami.
Wczesna architektura buddyjska, oprócz wolnostojących stup, odznaczała się budowaniem, a właściwie wykuwaniem w skale klasztorów. Wyróżnia się wśród nich dwa podstawowe typy: ćajtja i wihara.
Najazdy muzułmańskie przyniosły z jednej strony wielkie zniszczenia, zwłaszcza budowli sakralnych, a z drugiej nowe wpływy, które w połączeniu z rodzimymi tradycjami zaowocowały stworzeniem symbiozy w architekturze, określanej mianem stylu indo-saraceńskiego.
W dziewiętnastym wieku architekci brytyjscy próbowali twórczo połączyć wiktoriański neogotyk z zastanymi w Indiach tradycjami monumentalnego budownictwa indo-saraceńskiego.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.