Anihilacja pola magnetycznego
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Anihilacja pola magnetycznego – gwałtowna zamiana energii pola magnetycznego na energię termiczną i kinetyczną w szeregu procesów fizycznych zachodzących w obszarze gwałtownej (przestrzennie) zmiany pola magnetycznego. Jeden z głównych mechanizmów powstawania rozbłysków słonecznych i gwiazdowych.
Gdy na styku pól magnetycznych o przeciwnych kierunkach poruszają się cząstki obdarzone ładunkiem, w wyniku zmian pola magnetycznego indukuje się pole elektryczne, które zmienia ruch cząstek (przyspieszanie elektronów, jonów oraz protonów), czyli wywołuje prąd elektryczny. Obszar ten nazywany jest warstwą prądową. Rozpędzone cząstki zderzając się z innymi cząstkami tracą energię, co makroskopowo jest postrzegane jako rozgrzewanie przewodnika w wyniku płynięcia w nim prądu (prawo Joule’a). Proces ten podgrzewa plazmę znajdującą się w warstwie prądowej (zamiana energii pola magnetycznego w energię termiczną).
W warstwie prądowej mogą również występować niestabilności (np. typu kink oraz niestabilności prądowe), które prowadzą do chaotyzacji/turbulencji pola. Dla takiego wypadku mechanizm przyspieszania w warstwie prądowej jest nieefektywny.
Konkretny przebieg anihilacji może być realizowany na różne sposoby, w zależności od konfiguracji pola magnetycznego. Jednym z przykładów efektywnej anihilacji pola jest model Petscheka.