Andrzej Miłosz
polski dziennikarz, publicysta, tłumacz, reżyser filmów dokumentalnych, autor audycji i słuchowisk radiowych Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
polski dziennikarz, publicysta, tłumacz, reżyser filmów dokumentalnych, autor audycji i słuchowisk radiowych Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Miłosz (ur. 19 września 1917 w Rżewie[1], zm. 21 września 2002 w Warszawie) – polski dziennikarz, publicysta, tłumacz, reżyser filmów dokumentalnych, autor audycji i słuchowisk radiowych. Brat Czesława Miłosza.
 Andrzej i Czesław Miłoszowie, Światowy Kongres Pen-Clubu, Warszawa, maj 1999 | |
| Data i miejsce urodzenia |
19 września 1917 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 września 2002 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz, publicysta, tłumacz, reżyser |
| Narodowość |
polska |
| Alma Mater | |
| Rodzice |
Aleksander i Weronika z Kunatów |
| Małżeństwo |
Hanna Goliszewska, Grażyna Strumiłło-Miłosz |
| Dzieci |
Joanna Miłosz-Piekarska |
| Krewni i powinowaci | |
| Odznaczenia | |
 | |
Młodszy syn Weroniki z Kunatów (1887–1945) herbu Topór i Aleksandra Miłosza (1883–1959), herbu Lubicz, który ukończył w maju 1911 Politechnikę Ryską i pracował jako inżynier budowy dróg i mostów. Późną jesienią 1926 roku rodzice wraz z Andrzejem oraz babką Stanisławą Miłosz przeprowadzili się z Wilna do Suwałk. W latach 1926–1937 Andrzej uczęszczał do Gimnazjum Męskiego im. Karola Brzostowskiego (obecnie I Liceum Ogólnokształcące im. Marii Konopnickiej w Suwałkach). Ukończył Akademię Nauk Politycznych w Warszawie. Studiował także socjologię na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutował jako reportażysta i publicysta w 1937 roku na łamach prasy. W latach 1938–1939 był członkiem redakcji pisma „Orka na ugorze”. W czasie II wojny światowej był żołnierzem ZWZ i AK w Wilnie i na Litwie. Organizator pierwszych szlaków kurierskich na Wileńszczyźnie, udzielał pomocy polskim oficerom w ucieczce z obozów internowania. W 1943 roku przemycił do Warszawy ukrytych w ciężarówce wileńskich Żydów Seweryna Trossa i jego żonę. W Warszawie Czesław Miłosz przyjął Trossów, znalazł im kryjówkę i wsparł finansowo. Pomógł także trzem Żydówkom, Felicji Wołkomińskiej, jej siostrze i bratowej, które zbiegły z Warszawy w przededniu powstania w getcie. Trossowie zginęli późnym latem 1944 w powstaniu warszawskim. Felicja Wołkomińska przeżyła holocaust i w 1957 roku wyemigrowała do Izraela. Za pomoc udzieloną rodzinie Trossów i Wołkomińskich Czesław i Andrzej Miłoszowie zostali 25 lipca 1989 uhonorowani przez Instytut Jad Waszem tytułem Sprawiedliwych wśród Narodów Świata[2] Wiosną 1944, gdy Armia Czerwona zbliżała się do Wilna, schronił rodziców w pobliżu Szetejń, ratując ich przed wywiezieniem w głąb ZSRR. Do roku 1945 przebywał wraz z rodzicami w miasteczku Głębokie na Wileńszczyźnie, a po wkroczeniu Armii Czerwonej przeniósł się wraz z nimi do Wilna. Po zakończeniu wojny pojechał do Wilna i sprowadził rodziców przez Państwowy Urząd Repatriacyjny do Drewnicy na Żuławach Wiślanych, gdzie matka zaraziła się tyfusem i zmarła w listopadzie 1945. Ojciec pod koniec 1948 ożenił się ponownie a w styczniu 1949 przeprowadził się do Krakowa, gdzie zmarł 17 listopada 1959.
W czasach PRL był tłumaczem literatury i dramaturgii francuskiej, rosyjskiej i radzieckiej, reżyserem-dokumentalistą (m.in. filmów poświęconych swojemu bratu, Czesławowi Miłoszowi), autorem audycji i słuchowisk radiowych w Polskim Radiu, publicystą (m.in. współpracownikiem paryskiej „Kultury”). Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (SPP) oraz Stowarzyszenia Filmowców Polskich (SFP)[3]. Podczas kryzysu w marcu 1968 został za obronę Żydów zwolniony ze Studia Opracowań Filmów w Warszawie.
Wiosną 1950 roku ożenił się w Elblągu z Hanną Goliszewską (1929–2015)[4]. W kwietniu 1952 roku Hanna Miłosz urodziła w Warszawie córkę, Joannę[5][1]. Późnym latem 1957 Andrzej Miłosz z żoną Hanną odwiedzili brata Czesława Miłosza, który mieszkał z rodziną w Montgeron pod Paryżem. W lipcu 1959 rozwiódł się z Hanną Miłosz, a 7 lipca 1961 roku jego drugą żoną została dziennikarka, publicystka i autorka książek dla dzieci Grażyna Strumiłło. Mieszkali w Warszawie przy Alei Wyzwolenia. Napisali wspólnie trzy przewodniki turystyczne na temat Azji Środkowej, Kaukazu i Zakaukazia. W październiku 1980 poleciał do brata Czesława w Berkeley z ekipą filmową. Zmarł po ciężkiej chorobie w Warszawie. Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 107-4-27)[6].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
