Andreszko

Andreszko – opowiadanie Elina Pelina, wydane pierwotnie na łamach czasopisma Prosweta w grudniu 1903 r. pod tytułem Słuczka. Razkaz i zamieszczone następnie, już pod nowym tytułem, w tomie opowiadań Razkazi (1904).

Andreszko

Андрешко

Autor	Elin Pelin
Typ utworu	opowiadanie
Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	Bułgaria
Język	bułgarski
Data wydania	1903
Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego	1955
Przekład	Halina Kalita

Treść

Bohaterami opowiadania są dwaj ludzie: tytułowy Andreszko, chłop, oraz jadący wraz z nim końskim zaprzęgiem komornik. Podczas jazdy komornik rozmawia z woźnicą, skarży się na ludzi, ich wiarołomstwo i pijaństwo. Andreszko próbuje ich bronić, budząc tym samym irytację komornika. W pewnym momencie komornik wyznaje, że jedzie do wsi Andreszki po to, żeby zająć majątek jednego z chłopów. Przed samą wsią Andreszko wjeżdża w ogromną kałużę błota, wyprzęga konia i zostawia komornika na całą noc na zaprzęgu.

Przekłady na język polski

Opowiadanie zostało przetłumaczone na język polski przez Halinę Kalitę i znalazło się w wydanej w 1955 r. Antologii noweli bułgarskiej XIX i XX w., przygotowanej przez Bronisława Ćirlicia, jak również w tomie opowiadań Elina Pelina pt. Orle pióro, Warszawa 1956 oraz w antologii opowiadań bułgarskich pt. Biała jaskółka w wyborze Krystyny Migalskiej i Wojciecha Gałązki, Katowice 1982.

Bibliografia

• Teresa Dąbek-Wirgowa, Historia literatury bułgarskiej, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1980, s. 182.
• Henryka Czajka, Literatura bułgarska, [w:] Historia literatur europejskich, t. 3, cz. 2, Warszawa 1991, s. 78.

Linki zewnętrzne

• (bułg.) Analiza opowiadania Andreszko
• (bułg.) Informacja o kolejnych wydaniach opowiadania oraz wnoszonych do niego poprawkach