Adam Puzoń
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Stanisław Puzoń (ur. 23 września 1910 w Jaśle, zm. 5 lipca 1975 w Sanoku) – oficer Wojska Polskiego II RP, kapitan Polskich Sił Zbrojnych, uczestnik walk na froncie zachodnim podczas II wojny światowej.
.JPG) Adam Puzoń podczas służby w PSZ na Zachodzie (1944–1945) | |
 kapitan | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1932–1933, 1939, 1940–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich |
| Stanowiska |
dowódca kompanii |
| Główne wojny i bitwy |
II wojna światowa (kampania wrześniowa, kampania afrykańska: bitwa o Tobruk, kampania włoska: bitwa o Monte Cassino) |
| Późniejsza praca |
pracownik umysłowy |
| Odznaczenia | |
         | |
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się 23 września 1910 w Jaśle jako syn Juliana (urzędnik kolejowy) i Marii z domu Lachcik[1][2]. W rodzinnym mieście ukończył naukę w szkole podstawowej i w Państwowym Gimnazjum im. Króla Stanisława Leszczyńskiego w Jaśle, gdzie zdał egzamin dojrzałości w 1930 lub 1931[3][4]. Następnie studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie w 1938 uzyskał dyplom magistra praw[5]. W latach 1932–1933 ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie[4]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 2349. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[6].
Po wybuchu II wojny światowej walczył w okresie kampanii wrześniowej 1939[4]. Po klęsce polskiej wojny obronnej przedostał się na Węgry[4]. Potem trafił do Syrii, tam został wcielony do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich i w szeregach Polskich Sił Zbrojnych służył od 1940[7]. Podczas kampanii libijskiej był dowódcą kompanii[8]. Brał udział w bitwie o Tobruk w 1941[4]. Następnie został przydzielony do 3 Brygady Strzelców Karpackich Brał udział w kampanii włoskiej 2 Korpusu[4]. Pełnił funkcję dowódcy 3 kompanii strzelców w ramach 5 batalionu Strzelców Karpackich w składzie 2 Brygady Strzelców Karpackich[9][10] (jego podkomendnym był m.in. także związany z Sanokiem ppor. Władysław Majcher). Uczestniczył w bitwie o Monte Cassino w stopniu porucznika (jego osobę opisał Melchior Wańkowicz w swojej książce pt. Monte Cassino)[11][12]. Służbę zakończył 5 maja 1945[10]. Został mianowany na stopień kapitana przez dowództwo Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie (Anglia)[13]
Po wojnie powrócił do Polski w 1947[4]. Do 1956 pracował w przemyśle naftowym aż do czasu rozwiązania PGPN w Sanoku[4]. Wtedy został przeniesiony do Ekspozytury PKS w Krośnie i był kierownikiem działu planowania i zatrudnienia[4]. Później sprawował stanowisko kierownika oddziału terenowego PKS w Sanoku[14][15]. Pracował też jako nauczyciel języka angielskiego w II Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Skłodowskiej-Curie w Sanoku. Od 1952 do 1953 był członkiem Komisji Oświaty i Kultury przy Miejskiej Radzie Narodowej w Sanoku[16]. Od 1960 był członkiem Związku Bojowników o Wolność i Demokrację[17], należał do oddziału (powiatowego) w Sanoku ZBoWiD, 23 maja 1971 został wybrany członkiem zarządu[18], 21 października 1973 wybrany zastępcą członka zarządu oddziału miejskiego (działającego od 1 stycznia 1973 wskutek przekształcenia oddziału powiatowego na podstawie zmian administracyjnych)[19]. Był prelegentem z ramienia ZBoWiD[20][15]. Potem należał do koła miejskiego ZBoWiD w Sanoku[21]. W 1972 wszedł do składu Komisji Komunikacji Rady Miasta Sanoka[22]. W okresie PRL początkowo był bezpartyjny, a potem przynależał do PZPR[23].
Jego żoną od 1948 była Dominika z domu Dębiec[24], nauczycielka[25], w tym w trakcie tajnego nauczania podczas II wojny światowej, a potem w I LO w Sanoku (1914–1984)[24][26]. Mieli troje dzieci[4]. Zamieszkiwali przy ulicy Ignacego Daszyńskiego 7[27][28].
Adam Puzoń zmarł wskutek białaczki 5 lipca 1975 w Sanoku[1][29][15]. Został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Sanoku 8 lipca 1975[1]. Tuż obok został pochowany inny żołnierz PSZ na Zachodzie, Jan Kocur.
Osobę Adama Puzonia opisał kpt. Marian Łoziński w swojej publikacji pt. Przechodniu, powiedz Polsce... Wspomnienia z lat 1941–1945 rozpoczęte w Ahwazie, 150 km od Zatoki Perskiej z 1985.
Odznaczenia
b.jpg)
- Krzyż Walecznych (1944, za udział w bitwie pod Monte Cassino)[30][31]
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945[17]
- Medal Wojska – trzykrotnie (1947, za udział w kampanii włoskiej)[32]
- Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino (1945)[33]
- Odznaka Grunwaldzka (1959)[10]
- Medal Wojny 1939–1945 – Wielka Brytania (1947, za udział w kampanii włoskiej)[21]
- Gwiazda za Wojnę 1939–1945 – Wielka Brytania (1946, za udział w kampanii włoskiej)[21]
- Gwiazda Afryki – Wspólnota Brytyjska (1946, za udział w kampanii afrykańskiej, obronie Tobruku)[21]
- Gwiazda Italii – Wielka Brytania (1946, za udział w kampanii włoskiej)[21]
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.