AIM-7 Sparrow
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
AIM-7 Sparrow (z ang. wróbel) – amerykański kierowany pocisk rakietowy klasy powietrze-powietrze średniego zasięgu z półaktywnym, radiolokacyjnym układem naprowadzania. Używany przez siły zbrojne Stanów Zjednoczonych oraz innych państw. Pociski Sparrow były podstawową bronią powietrze-powietrze krajów zachodnich od lat 50. do 90. XX wieku. Obecnie pociski te wciąż pozostają w uzbrojeniu, chociaż są stopniowo zastępowane przez nowocześniejsze AIM-120 AMRAAM.
Ten artykuł od 2022-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Rodzaj |
powietrze-powietrze |
Przeznaczenie |
przeciwlotnicza |
Data konstrukcji |
1952 |
Lata produkcji |
1952 – obecnie |
Operacyjność |
1956 – obecnie |
Długość |
3600 mm |
Średnica |
203 mm |
Rozpiętość |
813 mm |
Masa |
213 kg |
Napęd |
Hercules Mk-58 silnik rakietowy na paliwo stałe |
Prędkość |
4 Ma (4896 km/h) |
Zasięg |
70 km |
Naprowadzanie |
półaktywne radarowe |
Masa głowicy |
40 kg |
Typ głowicy |
odłamkowo-burząca |
Użytkownicy | |
Arabia Saudyjska, Australia, Egipt, Grecja, Hiszpania, Irak (zamówione), Iran, Izrael, Japonia, Jordania, Kanada, Korea Południowa, Malezja, Stany Zjednoczone, Tajwan, Turcja, Wielka Brytania, Włochy |
W oparciu o pocisk AIM-7 zbudowano wystrzeliwaną z pokładów okrętów odmianę RIM-7 Sea Sparrow.