Świątynia Tianning w Pekinie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Świątynia Tianning w Pekinie (chiń. upr. 北京天宁寺; chiń. trad. 北京天寧寺; pinyin Běijing Tiānníng Sì) – świątynia buddyjska znajdująca się w Pekinie. Położona jest tuż za dawną bramą miejską Guang’anmen, naprzeciwko taoistycznej świątyni Białego Obłoku.
Pagoda | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miejscowość | |||
Wyznanie | |||
![]() | |||
|
Świątynia powstała za czasów panowania cesarza Xiaowena (467–499) z północnej dynastii Wei[1]. Jej głównym elementem jest mierząca 57,8 m wysokości ośmiokątna pagoda. Wybudowana została w latach 1100-1120, za panowania dynastii Liao. Była to jedna z pierwszych wysokich budowli w Pekinie[2]. Wznosi się na kwadratowej podstawie. Dolna część ma charakter werandy, ozdobionej rzeźbionymi wrotami, strzeżonymi przez podobizny niebiańskich strażników[1]. W górnej części werandy znajduje się potrójny dougong stylizowany na kwiaty lotosu, podtrzymujący pozostałą część pagody, składającą się z trzynastu ściśle przylegających do siebie pięter, pozbawionych okien[2]. Pagoda pozbawiona jest jakichkolwiek wejść i schodów[1].
W 1526 r. cesarz rozkazał zamknięcie platformy ordynacyjnej w tym klasztorze. Powodem było wymieszanie się kobiet i mężczyzn w czasie ceremonii ordynacyjnej[3].
Świątynia Tianning, podobnie jak świątynia Tongjiao, pozostaje aktywnym klasztorem żeńskim; mniszki skupiają studia na praktykach szkół chan i Czystej Krainy[4].