ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸੂਫ਼ੀਵਾਦ
From Wikipedia, the free encyclopedia
ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸੂਫ਼ੀਵਾਦ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਲ਼ਗਭਗ 1000 ਸਾਲ ਪੁਰਾਣਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਕਾਲਕ੍ਰਮ ਵੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਹੀ ਪੁਰਾਣਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸੂਫ਼ੀਵਾਦ ਇਸਲਾਮ ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਲ ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆ ਤੋਂ ਆਇਆ। ਇਸਦਾ ਆਗਮਨ 8 ਵੀਂ ਸਦੀਂ ਦੇ ਆਰੰਭ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਕੱਟੜਵਾਦੀ ਸੂਫ਼ੀ 10ਵੀਂ ਅਤੇ 11 ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਦਿੱਲੀ ਸਲਤਨਤ ਦੌਰਾਨ ਆਏ। ਕਾਲਕ੍ਰਮ ਅਨੁਸਾਰ ਮੁਢਲੇ ਦਿੱਲੀ ਸਲਤਨਤ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਹਮਲਾਵਰ ਤੁਰਕੀ ਅਤੇ ਅਫ਼ਗਾਨ ਦੀਆਂ ਧਰਤੀ ਤੋਂ ਆਏ ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਭਾਰਤ ਉੱਪਰ ਸ਼ਾਸ਼ਨ ਕੀਤਾ। ਇਹਨਾਂ ਹਮਲਾਵਰਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਮੁਢਲੇ ਸੂਫ਼ੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਆਏ ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਕਦਰਾਂ ਕੀਮਤਾਂ, ਸਾਹਿਤ, ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਮਨੋਰੰਜਨ ਦੇ ਹੋਰ ਸਾਧਨਾਂ ਨੂੰ ਉੱਤਸਾਹਿਤ ਕੀਤਾ। ਸੂਫ਼ੀ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕ੍ਰਿਸ਼ਚਨ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਅਤੇ ਭਾਇਚਾਰੇ ਦੇ ਲੋਕ ਬੰਗਾਲ ਅਤੇ ਗੁਜਰਾਤ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਆਏ ਜਿਹਨਾਂ ਦਾ ਮੁੱਖ ਮੰਤਵ ਵਪਾਰ ਕਰਨਾ ਸੀ।[1]
ਤਰੀਕਾ ਦੇ ਕਈ ਆਗੂਆਂ ਨੇ ਸੂਫ਼ੀ ਹੁਕਮ ਦੁਆਰਾ ਇਸਲਾਮ ਨੂੰ ਕਈ ਇਲਾਕੇ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਕੰਮ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤਾ।ਸੰਤ ਅੰਕੜੇ ਅਤੇ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਕਹਾਣੀਆਂ ਅਕਸਰ ਭਾਰਤ ਦੇ ਦਿਹਾਤੀ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਹਿੰਦੂ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨੂੰ ਤਸੱਲੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ।ਬ੍ਰਹਮ ਰੂਹਾਨੀ ਅਤੇ ਬ੍ਰ੍ਮੰਡੀ ਅਨੁਸਾਰ ਸੂਫ਼ੀ ਸਿੱਖਿਆ ਅੱਜ ਵੀ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਮਨੁਖਤਾ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਾਓਂਦੀ ਹੈ।[1]