ਅਪਰਾਧ ਵਿਗਿਆਨ
From Wikipedia, the free encyclopedia
ਅਪਰਾਧ ਵਿਗਿਆਨ (ਲਾਤੀਨੀ ਕ੍ਰਾਈਮੈਨ ਤੋਂ, "ਇਲਜ਼ਾਮ" ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਯੂਨਾਨੀ ਕ੍ਰਿਆ "ਕ੍ਰਿਨੋ" "κρίνω" ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਯੂਨਾਨੀ -λογία, -ਲੌਜੀ | -ਲਾਗਿਆ, ਤੋਂ "ਲੋਗੋ" ਭਾਵ "ਸ਼ਬਦ," "ਕਾਰਨ" ਜਾਂ "ਯੋਜਨਾ") ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਪੱਧਰ ਤੇ, ਕੁਦਰਤ, ਹੱਦ, ਪ੍ਰਬੰਧਨ, ਕਾਰਨਾਂ, ਨਿਯੰਤਰਣ, ਨਤੀਜਿਆਂ ਅਤੇ ਅਪਰਾਧਿਕ ਵਿਹਾਰ ਦੀ ਰੋਕਥਾਮ ਦਾ ਵਿਗਿਆਨਿਕ ਅਧਿਐਨ ਹੈ। ਅਪਰਾਧ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿਵਹਾਰਕ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਦੋਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅੰਤਰ-ਸ਼ਾਸਤਰਕ ਖੇਤਰ ਹੈ, ਖਾਸਤੌਰ ਤੇ ਸਮਾਜ ਸਾਸ਼ਤਰੀਆਂ, ਮਨੋਵਿਗਿਆਨਕ, ਦਾਰਸ਼ਨਕ, ਮਨੋਵਿਗਿਆਨਕ, ਜੀਵ ਵਿਗਿਆਨਕ, ਸਮਾਜਿਕ ਮਾਨਵ ਸ਼ਾਸਤਰੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਕਾਨੂੰਨ ਦੇ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਦੀ ਖੋਜ ਹੈ।
1885 ਵਿੱਚ ਇਤਾਲਵੀ ਕਾਨੂੰਨ ਦੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਰਫੇਏਲ ਗੋਰੋਫਲੋ ਨੇ ਅਪਰਾਧੀ ਵਿਗਿਆਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਾਈ ਗਈ ਸੀ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਫਰਾਂਸ ਦੇ ਮਾਨਵਤਾਵਾਦੀ ਪਾਲ ਟੋਕਿਨਾਰਡ ਨੇ ਫ੍ਰੈਂਚ ਟਰਮ ਕ੍ਰਿਮਨੀਲੋਜੀ ਦੀ ਸਮਾਨ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵਰਤਿਆ।[1]