Ein veng, venge eller vengje er ein finne med ei form som skaper løft med hjelp av aerodynamiske krefter om han rører seg gjennom luft eller andre gassar, vatn eller andre væsker. Venger kan medvirke til å regulere høgdnivået på ein lekam, men berre når det er ein relativ fart i høve til gassen eller væska han omgjev seg med.
'Veng' kjem frå frå det norrøne vængr.[1] Gjennom fleire hundreår har omgrepet hovudsakleg vist til dei fremste lemmane på fuglar, men i dei siste hundreåra er tydinga til ordet utvida til å omfatte flymaskinar, ein flyveng. Propellvenger, òg propellblad, har til føremål å flytte luft eller vatn. Møllevenger er laga for å hente mekanisk energi ut lufta som passerer. Racerbilar kan nytte venger til å skape ei nedkraft som hjelper til auka friksjon mot underlaget.
Mange vassfuglar inkludert pingvinar, alkefuglar, skarvar, lirer, dukkpetrellar og ender som ærfugl er utmerkte dukkarar og nyttar vengene til framdrift gjennom vatn.[2]
Den aerodynamiske kvaliteten til ein veng kan uttrykkjast som løft-til-drag forholdet. Løftet som ein veng genererer ved ein gjeven fart og angrepsvinkel kan vere ein til to storleiksordenar større enn det totale draget på vengen. Eit høgt forholdstal krev ein monaleg mindre skyvekraft for å drive vengene gjennom lufta med tilstrekkeleg løft.
Bruk av venger
I dyreriket finn vi venger hos fuglar, som utvikla flygeevne for 150 millionar år sidan, hos insekt, som utvikla flygeevne for 300 millionar år sidan), hos nokre krypdyr (dei utdøydde flygeøglane høyrer hit), hos nokre få pattedyr (flaggermus) og hos svevande flygefisk.
Menneske har frå gammalt brukt venger i innretningar som bumerangar og drakar. I moderne tid vert venger bruka i til dømes fly, helikopter og romferjer.
Måten dyra brukar vengerørsler til å skape oppdrift og til å generere luftkvervlar er komplisert, og neppe fullt ut klarlagt. Lenge etter at flya var tekne i bruk til persontransport over verdshava kunne vitskapen ikkje forklare korleis ei humle kunne lette frå bakken og halde seg flygande. Først på 1990-talet har vi fått ein vitskapleg forklaring på korleis humla flyg[3] [4] [5] [6].
Dynamisk oppdrift
For å gje dynamisk oppdrift, må ein veng bli passert av ein luftstraum.
- Ven med full flaps i posisjon som brukast når flyet skal lette.
- Flaps i nær nøytralposisjon.
- Full flaps ved landing.
Faste venger
Vengene på fly med eller utan motorkraft, og på dyr som praktiserer sveveflyging, leverer dynamisk oppdrift på følgjande måte:
- Venger og evt. andre delar av flyet genererer dynamisk oppdrift, fordi de endrar retninga og/eller farten på luftstraumen.
Rørlege venger
Flygande dyr som f.eks. mange fuglar og insekt får framdrift ved å bevege vengene slik at dei ikkje berre gjev løftekraft, men òg framdrift. Desse gjentekne rørslene kan minne om former for symjing.
Referansar
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.