Plinius den eldre

Gaius Plinius Secundus (23–25. august 79), meir kjent som Plinius den eldre, var ein romersk forfattar, offiser og embetsmann. Han var morbroren til Plinius den yngre.

Del av seletøyet til Plinius.

Plinius den eldre
Statsborgarskap	Romarriket
Fødd	20-åra Novum Comum
Død	79 Stabiae
Yrke	skribent, historikar, naturvitar, militær, lyrikar, filosof, kunsthistorikar, embetsmann, militær befalingshavende
Språk	latin, gamalgresk
Far	Gaius Plinius Celer
Mor	Marcella
Plinius den eldre på Commons

Plinius den eldre. Gravering frå 1603.

Som soldat tenestegjorde Plinius mellom anna i Germania og Spania. Han var i Roma frå 72, og var i 79 flåtesjef i Misenum ved Napolibukta. Då Vesuv-utbrotet som øydela Pompei og Herculaneum tok til la han ut på ein utkikks- og hjelpeekspedisjon, der han døydde, ifølge dei som var med han, av giftige gassar frå utbrotet.

Plinius skreiv store historieverk, eitt om germanarkrigane i 20 bind og ein samtidshistorie i 31, som var viktige kjelder for historikaren Tacitus. Det 37 bøker lange Naturalis Historia ('Naturlære') er derimot bevart.

Kjelder

• «Plinius_den_eldre» i Store norske leksikon, snl.no.
  Denne historieartikkelen er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia gjennom å utvide han.