Den austerriksk-tyrkiske krigen (1716–1718)

Den austerriksk-tyrkiske krigen vart utkjempa mellom Austerrike og Det osmanske riket frå 1716 til 1718.

Osmansk-habsburgske krigar

Balearane (1501) – Alger (1516) – Tlemcen – Mohács (1526) – Ungarn (1527–1528) – Alger (1529) – Formentera – Balkan – Wien (1529) – Vesle krigen (1530–1552) – Coron – Tunis (1534) – Tunis (1535) – Mahon – Osijek – Preveza – Castelnuovo – Alborán – Alger (1541) – Nice – Mahdiye – Gozo – Tripoli – Eger – Ponza – Korsika – Oran (1556) – Bougie – Balearane (1558) – Mostaganem – Djerba – Orán og Mers-el-Kebir – Malta – Aceh – Szigetvár – Lepanto – Tunis (1574) – Fez – Den lange krigen – Kapp Corvo – Kapp Celidonia – 1663-1664 – Den store tyrkiske krigen – 1716-1718 – 1737–1739 – 1787–1791

Freden i Karlowitz (1699) vart ikkje akseptert som ein langvarig avtale for Det osmanske riket. Tolv år etter Karlowitz, byrja tyrkarane det langvarige målet om å hemne nederlaget i slaget ved Wien i 1683.

Først slo armeen til den tyrkiske storvesiren Baltacı Mehmet den russiske armeen til Peter den store i den russisk-tyrkiske krigen (1710–1711). Så gjenerobra den nye storvesiren Damat Ali Morea frå venetianarane i 1715 i den osmansk-venetianske krigen (1714–1718),

Som ein reaksjon truga Austerrike, som var garantist for freden i Karlowitz, Det osmanske riket, men som svar erklærte Det osmanske riket krig mot Austerrike.

I 1716 slo prins Eugene av Savoie tyrkarane i Petrovaradin. Banaten og hovudstaden Timişoara vart erobra i oktober 1716. Året etter, etter at austerrikarane erobra Beograd, ønskte tyrkarane fred og i 1718 signerte dei freden i Passarowitz. Austerrikarane fekk halde kontroll over Beograd og freden i Passarowitz stadfesta områda dei vann i 1699, slik at tyrkarane no stod att med kontroll over sørbreidda av Donau.

Kjelder

• Denne artikkelen bygger på «Austro–Turkish War (1716–18)» frå Wikipedia på engelsk, den 27. desember 2011.