Zielengat

Een zielengat, seelenloch, trou d'âme, opening of patrijspoort is in de archeologie de benaming voor:

• In de late steentijd: doorboringen van portaalstenen van een allée couverte of Galeriegrab. Voorbeelden zijn de Dolmen van Wéris en de Dolmen van Oppagne. Ook bij de dolmencultuur van de Westelijke Kaukasus komen dergelijke gaten veel voor.
• In de bronstijd: een na de verbranding aangebrachte opening in een urn. Seelenlochen komen voor in urnen van de Lausitzcultuur.

De Seelenloch in de Heidenstein

Een Seelenloch in een Galeriegrab (Galeriegrab Züschen I)

Het begrip is gebaseerd op het idee dat het gat in het verleden is gemaakt om de ziel of de geest van de overledene de mogelijkheid te geven naar buiten te laten gaan. Omdat de benaming zielengat niet neutraal wordt bevonden, wordt er over een opening of patrijspoort gesproken.

• 
  De Seelenloch van de Dolmen van Wéris
• 
  De Seelenloch van de Dolmen van Oppagne
• 
  Dolmen bij de Zjane-rivier, Kaukasus
• 
  De toegangsteen is het enige overblijfsel van de allée couverte d'Aizier, deze werd vernietigd in de 19e eeuw bij de aanleg van een straat
• 
  Megaliet met Seelenloch in Zwitserland; Pierre-Percée à Courgenay

Bronnen, noten en/of referenties

• Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Seelenloch op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.