Loading AI tools
Amerikaans jazzmuzikant (1923–1968) Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
John Leslie "Wes" Montgomery (Indianapolis, 6 maart 1923 - aldaar, 15 juni 1968) was een Amerikaans jazzgitarist. Velen beschouwen hem als een van de belangrijkste jazzgitaristen uit de geschiedenis. Montgomery beïnvloedde talrijke andere virtuoze gitaristen waaronder George Benson, Pat Martino, Pat Metheny en Jimmy Moliere.
| Wes Montgomery | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Wes Montgomery in 1966 | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | John Leslie Montgomery | |||
| Geboren | Indianapolis, 6 maart 1923 | |||
| Geboorteplaats | Indianapolis | |||
| Overleden | aldaar, 15 juni 1968 | |||
| Overlijdensplaats | Indianapolis | |||
| Land | Verenigde Staten | |||
| Werk | ||||
| Genre(s) | Jazz | |||
| Beroep | Componist, gitarist | |||
| Instrument(en) | Gitaar | |||
| Label(s) | Riverside Records, Verver Records, CTI Records | |||
| Officiële website (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Montgomery werd geboren in Indianapolis. Hij kwam uit een muzikale familie: zijn broers Monk Montgomery (contrabas en elektrische bas) en Buddy Montgomery (vibrafoon en piano) waren jazzartiesten. Hoewel hij niet bekwaam was in noten lezen, leerde hij complexe melodieën en riffs door ernaar te luisteren. Montgomery leerde gitaarspelen op 19-jarige leeftijd, luisterend naar zijn idool, gitarist Charlie Christian. Montgomery stond bekend om zijn bekwaamheid Christians solo's noot voor noot na te spelen en werd ingehuurd door Lionel Hampton vanwege die bekwaamheid.
Montgomery wordt vaak beschouwd als 'The Greatest' van de moderne jazz. Montgomery maakte de gitaar notabel als een bebop- of post-bopinstrument. Hoewel Johnny Smith de gitarist was in de 'New York Bebop-scene' en Tal Farlow en Jimmy Raney aanzienlijke bijdragen leverden tijdens de jaren vijftig aan de bebopgitaar, verkortten deze mannen hun eigen aandeel in de jaren zestig, wat een vacuüm creëerde dat Montgomery invulde met zijn virtuoze gitaarspel. Vele jazzartiesten worden als virtuoos beschouwd, maar Montgomery was uniek in zijn grote invloed op andere virtuoze artiesten die zich door hem lieten inspireren. Voor velen was Montgomery's stijl dat wat de jazzgitaar definieert.
In zijn vroegere carrière toerde Montgomery met Lionel Hampton, maar de combinatie van de stress tijdens het toeren en het weg zijn van zijn familie bracht hem terug naar Indianapolis. Om zijn familie te steunen, werkte Montgomery in een fabriek van 7:00 tot 13:00 uur en trad daarna op in lokale clubs van 21:00 tot 2:00 uur. Cannonball Adderley hoorde Montgomery spelen in een club in Indianapolis en was onder de indruk. De volgende ochtend belde hij muziekproducent Orrin Keepnews die Montgomery een contract aanbood bij Riverside Records. Montgomery nam muziek op met zijn broer en verschillende andere muzikanten, onder wie het Wynton Kelly Trio. Zij waren ook actief als de begeleiders van Miles Davis.
John Coltrane vroeg Montgomery na een jamsessie om bij zijn band te komen, maar Montgomery koos om verder te gaan met zijn eigen band. Tot eind jaren zestig was Montgomery succesvol en bracht nog steeds albums uit tot 1968.
Wes Montgomery overleed op 45-jarige leeftijd aan een hartinfarct.
Montgomery werd twee keer genomineerd voor een Grammy voor Bumpin' (1965) en ontving een Grammy voor Goin' Out of My Head als Best Instrumental Jazz Performance by Large Group or Soloist with Large Group (1966). Hij werd ook genomineerd voor een grammy voor Eleanor Rigby en Down Here on the Ground (1968) en voor Willow, Weep for Me (1969).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
